انوع اصلی ایمپلنت‌های دندانی :

• Endosteal:

  این نوع از ایمپلنت‌های دندانی در استخوان فک قرار داده می‌شوند.
  عمدتا از جنس تیتانیوم بوده و همانند یک پیچ کوچک در فک سفت می‌شوند. این نوع، از جمله رایج‌ترین انواع ایمپلنت دندانی است.

• Subperiosteal:

  این نوع از ایمپلنت‌های دندانی زیر لثه اما بالای استخوان فک قرار می‌گیرند.
  این نوع از ایمپلنت‌های دندانی چندان رایج نیست و عمدتا در افرادی بکار می‌رود که از تراکم کافی استخوان فک برخوردار نیستند.

چنانچه فرد،استخوان فک سالم یا کافی برای کاشت ایمپلنت نداشته باشد،روش‌های مختلفی جهت تقویت بافت استخوانی وجود دارد:

• تقویت استخوان (Bone augmentation):

  در این روش از مواد افزودنی استخوانی و فاکتورهای رشد برای تقویت استخوان استفاده می‌شود.

• لیفت سینوس (Sinus lift):

  در این روش با افزودن استخوان در زیر سینوس به تقویت استخوان‌ها مخصوصا در قسمت انتهایی فک بالا پرداخته می‌شود.

• تقویت خط‌ راس (Ridge expansion):

  چنانچه فک برای کاشت ایمپلنت به اندازه کافی پهن نباشد، با استفاده از پیوند استخوان می‌توان آن را تقویت کرد.

بر حسب شرایط سلامت استخوان فک و نیاز فرد ممکن است از روش‌های درمانی دیگری به عنوان جایگزین روش‌های مرسوم استفاده شود:

• ایمپلنت فوری:

  در صورتی که تراکم استخوان فک کافی بوده و از نظر سلامتی مشکلی نباشد می‌توان از ایمپلنت فوری در همان روز استفاده کرد.

در صورتی که فرد نیاز به جایگزین کردن چندین دندان داشته باشد، به جای کاشت تک تک دندان‌ها میتوان از روش‌های جایگزین زیر استفاده کرد:

• ایمپلنت های دندانی مینی:

  این ایمپلنت‌ها از انواع مرسوم کوچکتر و باریکتر بوده و کاشت آن‌ها نیاز به جراحی کمتری دارد.
  از این ایمپلنت‌ها معمولا برای ثابت نگه داشتن دندان مصنوعی فک پایین استفاده می شود.

•  ایمپلنت‌های میکرو:

  از انواع مینی نیز کوچکتر بوده و کاربرد بسیار کمتری داشته و تنها زمانی بکار می‌روند که فاصله بین دندان‌ها بسیار کم باشد.

---

دکتر بهنام خرمی

متخصص جراحی فک و صورت و زیبائی