هنگامی که استخوان فک تحلیل رفته باشد و امکان جراحی ایمپلنت وجود نداشته باشد ، از پیوند استخوان برای بازسازی فک کمک گرفته می شود . هدف از پیوند استخوان در فک این است که فرایند جوش خوردن ایمپلنت به فک به درستی اتفاق بیفتد . جراحی پیوند استخوان با حفاظت از فک ، سبب استحکام و طول عمر دندان می شود .
استخوان مورد نیاز پیوند استخوان در فک را می توان از بدن خود بیمار یا سایر منابع تامین کرد . این که شکل تامین استخوان چگونه باشد ، پدید آورنده سه روش مرسوم در جراحی های پیوند استخوان در دندان پزشکی است . ما در اینجا در حد مقدورات به شکل خلاصه ، اشاره ای خواهیم داشت بر این سه مورد :
1 – ایمپلنت دندان و اتوگرافت
در این شکل از پیوند استخوان ، استخوان از خود بیمار تامین می شود و به استخوان مورد نظر پیوند زده می شود . در اتوگرافت ، جراحی برداشت استخوان انجام می شود که هرچند این ویژگی را می توان از عوامل محدود کننده قلمداد کرد اما باید این را نیز مد نظر داشت که چون برداشت از بدن خود فرد انجام می شود ، شانس موفقیت در این روش بالاست و امکان انتقال بیماری در این روش برابر با صفر است .
2 – ایمپلنت دندان و آلوگرافت
در این روش از پیوند استخوان ، استخوان از فردی دیگر تهیه می شود . انجماد و استریلیزاسیون ، عملیاتی است که پس از جدا کردن استخوان ، روی استخوان انجام می شود . دندانپزشک فرهودی می گوید به دلیل این که این استخوان مورد آزمایش قرار می گیرد ، احتمال انتقال بیماری هایی مانند ایدز از این طریق به صفر می رسد .
در این روش ممکن است بیماری هایی انتقال یابد یا اینکه در پروسه درمان به مشکل عدم پذیرش فرد گیرنده برخورد شود .
3 – ایمپلنت دندان و زنوگرافت
این پیوند یک پیوند حیوانی است . از استخوان حیوانات در این روش استفاده می شود . پیش از پیوند ، نسبت به جداسازی پروتئین های استخوان اقدام می شود .
هرچند که این روش یک روش کمتر رایج محسوب می شود اما بیشتر از استخوان گاو در جراحی ایمپلنت دندان استفاده می شود .
عدم استخوان سازی و عدم امکان استفاده در ضایعات وسیع ، عیوب این روش محسوب می شوند . این در حالی است که سهولت پیوند استخوان زنوگرافت ، نیاز نداشتن به جراحی ثانویه جهت برداشت استخوان و همچنین عدم انتقال بیماری ، همگی از مزایای زنوگرافت محسوب می شوند .
دکتر بهنام خرمی
