بسیاری از بیماران از من درباره یکسان نبودن ( یا قرینه نبودن ) دو نیمه صورت پرسش های زیادی را پرسیده اند و به همین خاطر در این مورد گفتن چند نکته را لازم دانستم .پس از به دنیا آمدن کودک الگوی رشدی بدن آغاز می شود . در حالت طبیعی رشد بخش های مختلف بدن بر پایه الگوی وراثتی است که در پایان مشخصه های فردی هر کسی را تعیین می کند . این الگوی رشد شامل قسمت های چپ و راست بدن نیز می شود . چون بسیاری از اعضای بدن به طور قرینه در دو طرف بدن قرار گرفته اند ( دست ، پا ، انگشتان ، چشم ، گونه و … ) بنابراین به نوعی الگوی رشد جداگانه دارند و به همین خاطر سمت راست و چپ بدن ممکن است یکسان رشد نکرده و با هم تفاوت داشته باشند و فردی که دو سمت بدن وی کاملا یکسان باشد خیلی کم دیده می شود ( کمتر از 1 % جمعیت جهان بدن و صورت کاملا قرینه دارند ) . این تفاوت در بعضی مواقع مهم هستند و ما ناخودآگاه به آن توجه داریم ( مانند زمانی که برای خرید کفش یا دستکش از دست یا پای راست برای امتحان کردن استفاده می کنیم )
در حالت عادی به خاطر کم بودن تفاوت در نیمه بدن معمولا برای کسی قابل تشخیص نیست و نسبت به آن حساسیتی وجود ندارد ولی درباره چهره اینطور نیست یا در زیر لباس پوشیده می شود و چهره به دلیل آنکه افراد با آن شناخته شده و مورد قضاوت قرار می گیرند و همچنین در ارتباطات فردی و اجتماعی مهمترین نقش را دارند همیشه نقش ویژه ای دارد و کوچکترین نقص با مشکل در آن به آسانی در رفتار و مناسبات فرد تاثیر منفی می گذارد .مشکلات یکسان نبودن دو طرف صورت طیف گسترده ای دارد و از حالت های شدید مادرزادی که به آ« همی فاشیال میکروزومیا گفته می شود آغاز و به حالت های بسیار خفیف که هیچگاه فرد متوجه آن نمیشود ختم می شود .
به خاطر این طیف گسترده مشکل ، تا زمانی که فرد متوجه آن نشده و یا نیاز به درمان را حس نکند نیاز به کار خاصی ندارد .ولی گاهی به خاطر تغییراتی که در فرد ( مانند چاق و لاغر شدن ) به وجود می آید و یا درمان هایی که در چهره انجام می دهد ( مانند جراحی ارتوگناتیک ـ جراحی های زیبایی و … ) و یا حتی پس از تصادفات و تراماها ، توجه بیمار به چهره اش جلب شده و این یکسان نبودن برایش آزار دهنده می شود .بنابراین پیش از انجام هر گونه درمانی بر روی چهره ، پزشک باید علاوه بر توجه و در نظر گرفتن اینگونه یکسان نبودن اجزاء صورت ، آن را برای بیمار نیز توضیح دهد و لزوم درمان آن به طور جداگانه یا همزمان با درمان اصلی را به بیمار گوشزد بنماید و گرنه توضیح مشکل و راضی کردن بیمار پس از جراحی بسیار سخت تر خواهد بود .
درمان :
به خاطر اینکه یکسان نبودن دو سوی چهره به واسطه طیف گسترده ای از تفاوت بافت های گوناگون ( استخوان ، ماهیچه ، چربی ، بافت های زیر پوست و … ) می باشد بسته به مشکل بافت و شدت آن درمان تفاوت دارد . در مورد بیماران عادی ، اگر میزان این مشکل بسیار کم باشد با تزریق حجم دهنده ها ( چربی ، فیلر و … ) می توان مشکل را به کمترین میزان رساند .
اگر میزان ناقرینگی کم تا متوسط باشد ، استفاده از جراحی های اصلاحی روی استخوان های صورت و سپس استفاده از حجم دهنده ها در صورت نیاز می تواند کمک کننده باشد . گاهی استفاده از پروتزهای صورت می تواند جایگزین جراحی شود ولی نتیجه جراحی استخوان دائمی تر و بهتر است .اگر این مشکل متوسط تا شدید باشد علاوه بر جراحی های اصلاحی استخوان ، استفاده از پروتز ها و حجم دهنده ها نیز ممکن است نتیجه کاملا دلخواه نداشته باشد ولی ظاهر بیمار را بسیار بهتر می کند .در بیماران همی فاشیال میکروزومیا ، بیمار از کودکی تا بزرگسالی نیاز به چند مرحله جراحی دارد تا وضعیت نرمال پیدا کند .
در پایان یادآوری این نکته هم به همکاران پزشک و هم بیماران بسیار مهم و لازم است که وجود اندکی ناقرینگی در صورت نه تنها بد نیست بلکه بیشتر به تفاوت های فردی و طبیعی نشان دادن چهره فرد کمک می کند .