تفاوت عمل ترمیم با رینوپلاستی اولیه

تفاوت عمل ترمیم با رینوپلاستی اولیه چیست؟

پوست بینی و دست نخورده بودن آن در عمل اول یکی از تفاوت های بینی سالم با بینی عمل شده است. این دو جراحی با هم تفاوت های مهم دیگری هم دارد که در ادامه به بررسی تفاوت عمل ترمیم با رینوپلاستی اولیه خواهیم پرداخت.

روحیه بیمار

زمانی که فرد قرار است برای بار اول تحت عمل راینوپلاستی قرار بگیرد. امید بسیار زیادی دارد که با جراحی مشکلات و نواقص بینی او حل می شود. اگرچه نگرانی از فرم بینی بعد از عمل همیشه وجود دارد. اما استرس در این بیمار به وضوح کمتر است. فردی که برای بار دوم قرار است تحت جراحی قرار بگیرد، با مشکلاتی مثل کاهش اعتماد به نفس، ترس از نتیجه نگرفتن از عمل دوم، اضطراب ناشی از بحث ها و جدل هایی که با پزشک خود داشته و نگرانی های ناشی از انتقاد اطرافیان مواجه است. یک جراح بینی ترمیمی خوب کاملاً روحیه بیمار را می شناسد و با توصیه ها و مشاوره های خود به او اطمینان خاطر می دهد.

پیچیدگی عمل

ایجاد تغییر و برش روی بینی ای که یک بار تیغ جراح را تجربه کرده است بسیار سخت تر و حساس تر از اولین عمل است. در راینوپلاستی ترمیمی، جراح باید با کمترین آسیب، ساختمان آسیب دیده بینی را تغییر دهد. و مانع از تشدید بافت اسکار در بینی شود. از طرف دیگر، علاوه بر زیبایی باید بویایی فرد را هم در مواردی اصلاح کند و مانع از کیپ شدن بینی و چسبندگی بعد از عمل شود.
مدت زمان جراحی
مدت زمان عمل ابتدایی رینوپلاستی به دلیل ساده تر بودن، کوتاه تر از عمل ثانویه است. عمل اولیه بین 1 ساعت و نیم تا 2 ساعت است و عمل ثانویه به دلیل نیاز به دقت بیشتر و پیچیدگی های آن تا 3 ساعت طول می کشد.

دوره نقاهت

مدت زمان طولانی تر عمل و دستکاری های بیشتر پزشک حین جراحی معمولاً به مدت زمان بیشتری برای بهبود بافت بینی نیاز دارد. دوره نقاهت ترمیم بینی های استخوانی بین 6 تا 12 ماه است و بینی های گوشتی معمولاً به 2 سال زمان برای نهایی شدن نتیجه نیاز دارند.

نقش پوست بینی در عمل ثانویه

زمانی که فرد برای اولین بار تحت جراحی قرار می گیرد، هیچ آسیبی به ساختمان بینی او وارد نشده است. و به همین دلیل جراحی به راحتی انجام می شود و برش ها بدون نگرانی ایجاد می شوند. اما بعد از عمل اول، برش ها باعث می شوند .که زخم ایجاد شود و در نتیجه، بافت های جدیدی هم تشکیل شوند. در جراحی دوم، متخصص باید برش ها را به گونه ای ایجاد کند که آسیبی به بافت نرم وارد نشود و بینی با زخم های جدید و آسیب های عمیق مواجه نشود.

علاوه بر این، میزان ارتجاعی بودن پوست و بافت نرم زیر آن هم در نتیجه جراحی ثانویه تاثیرگذار است. زمانی که پوست قابلیت ارتجاعی بالایی دارد، تغییرات روی بافت بینی را بهتر تحمل می کند.