استئوتومی یا برش استخوان فک پایین، نوعی جراحی است که از طریق ایجاد برشی در انتهای دهان به منظور دسترسی به فک پایین، روی لثه جایی که دندان های مولر قرار دارند، انجام می شود در این جراحی به کمک اره کوچک مخصوص جراحی با ایجاد برشی مورب يااریب شکل، نوعی شکستگی به شیوه کنترل شده در فک پایینی ایجاد می کنند. سپس در طول جراحی، فک در حالتی جدید و از پیش تعیین شده ای قرار داده می شود که متناسب با مدل و حالت دندان های شماست.

پس از آن، نوعی قطعه پلاستیکی کوچک به دندان ها متصل می شود تا فک پایینی بتواند در حالت و شکل جدید که مشخص شده هم است، قرار بگیرد و حرکت کند. سپس با استفاده از صفحات کوچک فلزی و پیچ سر جای مقرر ثابت می شود. این صفحات از جنس تیتانیوم هستند و این فلز بسیار ایمن و بی خطر برای استفاده در بدن انسان هاست. در پایان جراحی هم لثه با کمک بخیه های قابل جذب به حالت اولیه بازگردانده می شود.

 عوارض جانبی احتمالی بعد از عمل کدام اند؟

مطئنا هر نوع عمل جراحی ای می تواند عواقب خاص خود را داشته باشد اما خوشبختانه این نوع جراحی مشکلات خاصی نخواهد داشت. توصیه می شود در صورت مشاهده علائم زیر به پزشک مراجعه و با وی مشورت کنید:

خونریزی:

به طور کلی خونریزی خفیف ناشی از محل جراحی در شب اول در دهان طبیعی است. مشاهده خونریزی شدید غیر معمول اما قابل کنترل است. شما می توانید با استفاده از یک گاز استریل یا دستمال کاغذی 10 دقیقه محل زخم را فشار دهید تا خونریزی قطع شود.

بی حسی:

بعد از عمل، لب پایینی شما دچار بی حسی و خارش خواهد بود، موردی شبیه تزریق آمپول بی حسی در دندان پزشکی لازم، است بدانید این نوع بی حسی می تواند تا چند ماه ادامه داشته باشد و حتی در مواردی نادر، در برخی افراد تا پایان عمر باقی بماند.

عفونت:

معمولا صفحات فلزی کوچک و پیچ های به کار رفته در جراحی که برای نگهداری فک شما در جایگاه و حالت جدید استفاده شده بودند برای همیشه در همان محل باقی خواهند ماند. این قطعات پزشکی به ندرت دچار عفونت می شوند و نیاز به خارج کردن پیدا می کنند اما در صورت ابتلا به عفونت آن هم بعد از گذشت چند ماه بعد از عمل، خارج کردن شان مشکل خاصی ایجاد نخواهد کرد. خوب است بدانید، فلز به کار رفته در این قطعات از جنس تیتانیوم است که به وسیله فلزیاب های موجود در فرودگاه ها هم قابل تشخیص نخواهد بود.

تنظیم و تطبیق دندان ها:

در هفته های ابتدایی بعد از عمل، اغلب ضروری است تا از باندهای قابل ارتجاع (فنری) روی پروتز ارتودنسیاستفاده کنید تا دندان ها به درستی و به شیوه درست تنظیم و روی هم منطبق شوند.

---

دکتر بهنام خرمی

متخصص جراحی فک و صورت و زیبائی

چسبندگی بینی 

از عوارض عمل جراحی بینی چسبندگی بینی است.
چسبندگی سبب  گرفتگی بینی و اختلالات و مشکلات تنفسی در دو طرف بینی می گردد و تشخیص آن توسط معاینه و مشاهده میسر میگردد. علت آن از بین رفتن لایه مخاطی درون بینی می باشد که سبب چسبندگی  میگردد و از علائم ان تنگی نفس می باشد.اگر برشها و زخمهای جراحی بدقت ترمیم نگردد،بافتهای داخلی بینی بهم چسبیده و احساس چسبندگی بینی بفرد دست می دهد.

اگر جراح داخل بینی را زیاد دستکاری کند سبب زخمی شدن مخاط می گردد.
اگر مخاط زخمی در مجاورت همدیگر قرار گیرند بهنگام ترمیم به هم چسبیده و داخل بینی را تنگ می کنند.
در اینصورت فرد مجبور به عمل جراحی ترمیم می شود.
جهت جلوگیری از چسبندگی مخاط بینی و جلوگیری از تنگ شدن نفس در زمان تنفس لازم است تا جراح دقت لازم را در اجرای عمل بخرج دهد تا کمترین آسیب را به مخاط بینی وارد نماید.گوشت اضافه داخل بینی نیز سبب چسبندگی شده و ممکن است مشکلات مشابه ایجاد نماید و بخاطر انسداد و کیپ شدن بینی به تو دماغی حرف زدن منجر میگردد.

---

دکتر بهنام خرمی

متخصص جراحی فک و صورت و زیبائی

روش انجام عمل جراحی گوش

اتوپلاستی یا عمل جراحی زیبایی گوش، به منظور تغییر شکل یک یا هر دو گوش به کار می رود. افرادی که از سایز، شکل و یا محل گوش خود ناراضی هستند، می توانند با این عمل جراحی سرپایی، ظاهر خود را بهبود بخشند. اتوپلاستی همچنین کوچک کردن لاله ی گوش و جراحی گوش گل کلمی (گوش کشتی گیران) را نیز شامل می شود تا پوست و غضروف اضافه برداشته شود. به دلیل این که زیبایی گوش یکی از ویژگی های برجسته ی صورت است، بسیاری از افراد پس از انجام این عمل با داشتن ظاهری متناسب تر، اعتماد به نفس بیشتری پیدا خواهند کرد.

بهبودی پس از عمل جراحی

به طور معمول، بخیه ها پس از حدود یک هفته کشیده شده و یا جذب می شوند.
به مدت یک ماه یا بیشتر باید از انجام هر گونه فعالیتی که در آن ممکن است گوش خم شود، خودداری کرد. اغلب افراد بالغ می توانند پس از گذشت 5 روز از عمل جراحی به سر کار برگردند. کودکان می توانند پس از گذشت 7 روز یا بیشتر، در صورتی که در فعالیت های ورزشی شرکت نکنند، به مدرسه بازگردند. می توانید از معلم کودکتان بخواهید که به مدت چند هفته مراقب کودکتان باشد.

عوارض و خطرات

مانند همه ی انواع عمل های جراحی، این عمل نیز ممکن است خطراتی به دنبال داشته باشد. خطرات مخصوص عمل جراحی اتوپلاستی شامل پاره شدن بخیه ها و در نتیجه بازگشت گوش به حالت قبلی، خونریزی و ایجاد جای زخم غیرطبیعی می باشد. چنانچه یکی از این موارد اتفاق بیفتد، ممکن است به عمل جراحی دیگری نیاز باشد. نهایت تلاش ما بر این است که احتمال وقوع این اتفاقات را به حداقل برسانیم. مهمتر از همه این که دکتر سهرابی و تیم همکارانش، می توانند از پروتکل های مختلفی برای جلوگیری از وقوع این عوارض استفاده کنند.

ایمپلنت های دندانی از جنس فلزات مختلف و حتی سرامیک ها هستند ولی اغلب ایمپلنت های دندانی از جنس تیتانیوم هستند. ایمپلنت های دندانی از دو جزءاصلی تشکیل شده اند: فیکسچر و اباتمنت.فیکسچر ایمپلمت داخل استخوان قرار دارد و قسمت اباتمنت ایمپلنت روی آن قرار می گیرد و نهایتا روکش چینی با فرم دندان روی آن قرار داده می شود.

اخیرا ایمپلنتهای تمام سرامیکی (زیرکونیا یا اکسید زیرکونیوم) نیز وارد بازار شده و محبوبیت یافته اند. ایمپلنتهای زیرکونیا به رنگ سفید بوده و همرنگ دندان هستند و تمام مزایای ایمپلنتهای تیتانیومی را نیز در خود دارند.

ایمپلنت سرامیکی از اکسید زیرکونیوم ساخته میشود. مطالعات نشان داده اند که ایمپلنتهای تیتانیومی و زیرکونیا هر دو از نظر برقراری تماس با استخوان و یکپارچگی استخوان بسیار مشابه هستند

در واقع مقدار استخوانی که در تماس با ایمپلنت قرار میگیرد تعیین کننده ثبات و طول عمر ایمپلنت در دهان بیمار است. زیرکونیا از نظر زیستی با بدن سازگاری داشته و از نظر مقاومت نیز عمر خوبی دارد.

یکی از روشهایی که متخصصین پوست در درمان مشکلات زیبایی پوست به کار می برند، لایه برداری یا پیلینگ شیمیایی است که در بهبود وضعیت پوست در مشکلاتی از قبیل جوان سازی پوست، درمان جای جوش و لک استفاده می شود.

 لایه برداری پوست به ۳ گروه مختلف تقسیم می شود: لایه بردای شیمیایی، لایه برداری مکانیکی و لایه برداری با لیزر.

 لایه برداری مکانیکی که شایعترین فرم آن میکرودرم ابریژن و با پاشیدن کریستالهای اکسید آلومینیوم بر روی پوست و سپس مکش منفی مجدد آن ایجاد می شود و موجب اثرات خوبی که بر کیفیت پوست می گذارد و همچنین با تاثیری که بر نفوذ داروهای پوستی دارد، کمک مهمی در درمان لک صورت است.

 و از طرفی با تحریک پوست باعث بهبود ساخت کلاژن شده و در طولانی مدت در بهبود چین و چروک نیز موثر است، در مورد لایه برداری با لیزر که یکی از درمان های رایج متخصصین پوست است، از خاصیت آن لیزر در درمان برخی بیماریهای پوستی مثل اسکار، کک مک و لکهای قهوه ای که در صورت و دست بیشتر افراد مسن دیده می شود و همچنین جوانسازی پوست استفاده می شود.

لایه برداری شیمیایی یا chemical peeling بر حسب شدت به ۳ دسته تقسیم می شود.

 ۱- سطحی superficial

۲- با عمق متوسط medium-depth

۳- عمیق deep

 در لایه برداری سطحی، آسیب اپیدرم یا لایه سطحی پوست ایجاد می شود و در پیلینگهای عمقی تر، عمق نفوذ دارو بیشتر می شود و بر اساس شدت نفوذ کاربردهای هر کدام از این پیلینگها هم متفاوت است، پیلینگ سطحی معمولا در درمان آکنه و التهاب و قرمزی ناشی از آن، چین و چروک سطحی، ضایعات پوستی در اپیدرم مثل کراتوز ناشی از آفتاب و لکهای ناشی از آفتاب در افراد مسن، ملاسما یا لک حاملگی و سایر اختلالات رنگدانه ای به کار می رود.

 تکرار این پیلینگها برای دریافت نتیجه بهتر لازم است. از جمله ترکیباتی که در این نوع پیلینگ ها به کار می رود عبارتند از گلیکولیک اسید، تری کلرواستیک اسید ۲۰-۱۰%، محلول جسنر، ترتینوئین و سالیسیلیک اسید وآلفا هیدروکسی اسید.

 آلفا هیدروکسی اسید (AHA) بطور طبیعی در بسیاری غذاها یافت می شود و در جوانسازی پوست از سال ۱۹۹۰ به کار می رفت.

 PHT، غلظت اسید، حجم به کار رفته از این ترکیب بر روی پوست و دوره درمان بر عمق پیلینگ آلفا هیدروکسی اسید موثر است. در بسیاری محصولات غلظت کم AHA باعث افزایش دانسیته کلاژن و بهبود کیفیت الاستیسیته پوست می شود.

 معمول ترین فرم آلفاهیدروکسی اسید، گلیکولیک اسید است که به وفور در بسیاری از ترکیبات داروخانه ای موجود است.

 و اما در پیلینگهای عمقی آسیب کنترل شده به لایه سطحی (اپیدرم) و درم پاپیلاری وارد می شود. ۵۰-۴۰% TCA، یکی از شایعترین لایه برداریهای عمقی است.این لایه برداری عمقی در بهبود اسکارهای فرو رفته آکنه و جوانسازی پوست انجام می شود.

 البته این نوع لایه برداری شانس بروز عوارض را در صورتیکه بیمار به درستی انتخاب نشود دارد. بروز اسکار، تغییرات رنگدانه ای از جمله تیره شدن یا روشن شدن پوست خصوصا در افراد با تیپ پوستی تیره تر، از جمله عوارضی است که در این نوع لایه برداریها مشاهده می شود.

 پس از پایان لایه برداری در طول یک دوره ۲ هفته ای باید از پوست مراقبت کرد. البته در لایه برداری عمقی مراقبت بیشتری لازم است. پس از پیلینگ سطحی پوست کمی قرمز می شود. پزشک معمولا برای شما وازلین یا پمادهای ترمیم کننده تجویز می کند در صورتیکه لایه برداری عمیق تر باشد بیمار ۵-۳ روز تا بازسازی کامل لایه سطحی پوست، از مواد پوشاننده مانند کرم مرطوب کننده و یا آنتی بیوتیکی استفاده می کند تا ۶ هفته پس از پیلینگ باید از مواجهه شدید با نور خورشید خودداری کنید و به جهت اینکه در فصل تابستان مواجه بیشتر و شدیدتر با نور خورشید وجود دارد، انجام پیلینگهای عمقی در این فصل توصیه نمی شود.

عداد زیادی از ضایعات پوستی با جراحی لیزرقابل درمان می باشند. پزشک شما در مورد اینکه شما کاندید جراحی خاصی هستید تصمیم می گیرد.شرح ذیل یک مرور ساده بر بعضی شرایط پوستی که می تواند با درمان ئهای لیزربهبودی یابند، می باشد:

٭ لکه های شرابی رنگ

لکه های شعله شرابی مالفورماسیون های مویرگی مادرزادی(در هنگام تولد حضور دارند)می باشند. رنگ این ماه گرفتگی معمولا صورتی ، قرمز یا بنفش می باشد.حدود3/. در صد از بچه ها با لکه شعله شرابی به دنیا می ایند.همچنان که بچه رشد می کند،این نشانه ممکن است تیره تر شود.لکه های شعله شرابی می توانند در هر قسمتی از بدن ظاهر شوند واندازه آنها می تواند متغیر باشد.نوع لیزری که معمولا برای این شرایط استفاده می شود،لیزر رنگی ضربان دارو یا(IPL) می باشد.لیزر رنگی ضربان دار نوعی از لیزر است که یک لامپ الکتریکی بلند که یک تشعشع نور کوتاه با انرژی بالا تولید می کند، دارد. نور وقتی از داخل یک رگ رد می شود، رنگی می شود و ایجاد حرارت می نماید و سبب تخریب این عروق نا خواسته می شود.این رنگ میتواند بسته به نوع لکه های پوست پیگمانته که در حال درمان هستند تغییر کند.در بزرگسالان ممکن است این درمان به صورت سرپایی و فقط با بی حسی موضعی انجام شود.بچه ها یا افراد با لکه شعله شرابی بزرگ ممکن است تحت بی هوشی عمومی درمان شوند.درمان های متعددی ممکن است لازم باشد.

٭ همانژیوم ها

همانژیوم ها ماه گرفتگی های عروقی شایعی هستند.حدود 10 % نژادهای قفقازی همانژیوم دارند.همانژیوم ها ممکن است در ظاهر از لکه های های برجسته قرمز تا نواحی عمقی تر به رنگ بنفش متغیر باشند.همانژیوم ها معمولا در اولین ماه تولد ظاهر می شوند،در اولین سال به سرعت بزرگ می شوند و ممکن است تا هنگامی که بچه پنج ساله می شود شروع به از بین رفتن کند.پنجاه درصد از همانژیوم ها با روند طبیعی تا سن پنج سالگی کوچکتر می شوند.همانژیوم ها سطحی یا عمقی هستند.جراحی ممکن است برای همانژیومهای بزرگ یا در حال رشد یا همانژیوم هایی که به علت موقعیت مکانی ، ایجاد مشکل کنند ، توصیه شود. انواع لیزرهایی که برای این شرایط استفاده می شود لیزر رنگی ضربان دار (PDL) و (Nd-YAG) ویا (IPL) می باشد.درمانهای متعدد ممکن است لازم باشد.

٭ لک های شیر قهوه

اینها ضایعاتی به رنگ برنزه قهوه ای هستند که ممکن است در هر جایی از بدن ظاهر شوند.اندازه ضایعات متغیرند.بعضی از ضایعات ممکن است خیلی بزرگ باشندو ممکن است برداشتن از نظر زیبایی درخواست شود.لیزرهای متنوعی ممکن است برای برداشتن این لکه ها استفاده شود.عود شایع است.

٭ تلانژکتازی

تلانژکتازی ها عروق خونی کوچکی هستند که زیر سطح پوست قرار دارند.عروق ممکن است قرمز، آبی یا بنفش ظاهر شوند.شایعترین محل های مشاهده این ضایعات پوست ،قسمت فوقانی سینه وگردن می باشند.عروق مرتبط ممکن است در ساق ها دیده شود که وریدهای عنکبوتی نامیده می شوند.برداشتن ضایعات معمولا به علل زیبایی می باشند.علل متعددی برای تلانژکتازی شامل وراثت ، آسیب با آفتاب ، غذاهای تند ، عوامل عاطفی، هورمون ها،بعضی داروها وآکنه بزرگسالان وجود دارد.درمان این ضایعات ممکن است شامل لیزرها یا اسکلروتراپی باشد.اسکلروتراپی روشی است که در آن یک سوزن کوچک برای تزریق دارو داخل عروق استفاده می شود که باعث کوچک شدن اینعروق ناخواسته می شود.عروق جدید ممکن است در طول زندگی فرد بسته به علت زمینه ای ضایعات ایجاد شود.

٭چین وچروکها

استفاده از لیزرها در کمک به رفع چروکها یکی از پیشرفت های بزرگ درجراحی پلاستیک زیبایی می باشد.عبارتی که برای توصیف این عمل استفاده می شود “لایه برداری لیزری” می باشد.این فرایند رفع چروکها ایمن تر از سایر روشهای رفع چروک در صورتیکه توسط جراح مجرب انجام شود،می باشد.شانس کمتری برای اسکار، تورم و ایجاد کراست با لایه برداری لیزری وجود دارد.قبل از جراحی واقعی پزشک شما ممکن است داروهای پوستی برای استفاده شما جهت کمک به آماده سازی پوستتان تجویز کند.این داروها ممکن است برای چهار تا شش هفته قبل از لایه برداری لیزری استفاده شوند.بعد از لایه برداری لیزری ،پزشک شما مراقبت مناسب از پوست را برای پیشگیری از ایجاد کراست وعفونت توضیح می دهد.انواع مختلفی از لیزرهاممکن است برای لایه برداری لیزری استفاده شوند.

٭زگیل ها

زگیل ها رشد پوست یا مخاط از نوع غیر بدخیم می باشد.زگیل ها به وسیله ویروس پاپیلومای انسانی ایجاد می شوند و معمولا به سختی از بین می روند.درمانهای مختلف متعددی برای رفع زگیل شامل اکسیزیون جراحی ،استعمال دارو روی زگیل،یا فریز کردن زگیل استفاده شده اند.در نتیجه عوارض این روشهای درمانی،استفاده از لیزر تضمین شده است.نوع لیزر استفاده شده معمولا لیزر رنگی ضربان دار می باشد.درمانهای مختلفی ممکن است تااز بین رفتن زگیل لازم باشد.

٭اسکارها

اسکار ممکن است به علل مختلفی شامل عفونت ها، جراحی، آسیبها یا التهاب بافت ایجاد شود.یک اسکار روش طبیعی بدن برای بهبودو جایگزینی پوست از دست رفته یا آسیب دیده می باشد.اسکارها ممکن است در هر جایی از بدن ظاهر شوند.ترکیب یک اسکار ممکن است متغیر باشد­ اسکار ممکن است مسطح ، ناصاف، فرورفته، رنگی، دردناک و⁄ یا خارش دار باشد. اسکارها ممکن است با انواع مختلفی از لیزر بسته به علت زمینه ای اسکار درمان شوند. لیزرها ممکن است برای صاف کردن اسکار ، رفع رنگ غیر طبیعی اسکار یا برای مسطح کردن یک اسکاراستفاده شود. بیشتر لیزر درمانی برای اسکارها در ترکیب با سایر درمانها مثل تزریق استرویید، استفاده از مرهم های خاص و استفاده از بانداژها انجام می شود. درمانهای متعدد ممکن است لازم باشد.

سست شدن ماهیچه ها به هنگام خواب باعث می شود فک پایین به همراه زبان و عضله

کف دهان به طرف عقب و پایین کشیده شوند و بدین صورت موجب تنگی و یا جابه جایی

راه تنفس بگردد. در حالی که خروپف کردن به عنوان فرآیندی ناخوشایند ولی بی آزار

تلقی می شود، او اس آ اس می تواند عواقب چشم گیر و جبران ناپذیری مانند مشکلات

قلبی و یا گردش خون، همچنین خستگی بسیار شدید در طول روز را به دنبال داشته

باشد. زیرا که در این مورد تنفس در هنگام خواب به طور مکرر متوقف می شود. معمولا

تجویز دقیق درمان در لابراتوار خواب انجام پذیر است. در مورد او اس آ اس بیمار دستگاهی

دریافت می کند که به هنگام خواب راه تنفس را باز نگه می دارد. اما چون استفاده از این

دستگاه برای همه بیماران امکان پذیر نیست، از طریق قالب های مخصوص که به هنگام

خواب از افتادگی فک پایین جلوگیری می کنند به عنوان روش دیگر تجویز می شود. اینگونه

قالب ها در مورد خرخرکردن بسیار مسمر ثمر هستند.
مشکل دیگری که ناشی از عقب نشینی فک پایین است، روی هم قرار نداشتن

دندانهاست که می توان ان را از طریق عمل جراحی درمان کرد.

بیماران جراحی خصوصاً بیماران جراحی های زیبایی معمولاً خواستار آن هستند که در صورت نیاز به جراحی های متعدد حتی الامکان در یک نوبت این جراحی انجام شود . از لحاظ اینکه بیمار به دفعات کمتری تحت بیهوشی یا بیحسی قرار گیرد این درخواست کاملاً منطقی بنظر میرسد اما ممکن است همیشه این کار عملی یا قابل قبول نباشد زیر بعضی از عمل های جراحی باهم تداخل دارند و یا اکثراً نتیجه یک جراحی بر روی عمل دیگر تاثیر میگذارد که عمل همزمان ، بررسی این تاثیر را مشکل و یا غیرممکن میکند و لذا ممکن است بیمار از نتیجه این عمل ها رضایت نداشته و مجبور به انجام جراحی تصحیحی برای بدست اوردن نتیجه دلخواه شود در این حالت بهتر است که این اعمال در دفعات جداگانه ای انجام شود تا علاوه بر آنکه نتیجه عمل ها قابل پیش بینی شود از عوارض ناخواسته یا عمل مجدد تصحیحی که باعث نارضایتی میشود نیز جلوگیری شود .
در این جا چند عمل جراحی زیبایی شایع را که میتوان همزمان انجام داد شرح میدهم :
1 . عمل جراحی فک بالا و چانه : این دو عمل جراحی چو در دو موضع غیرمرتبط هستند می توان همزمان انجام داد و نتیجه عمل قابل پیش بینی و قابل قبول است .

2 . عمل جراحی بینی و چانه : این دو عمل نیز چون در دو موضع متفاوت هستند می تواند همزمان انجام شود .

3. عمل لیپوساکشن موضعی و تزریق چربی : در اصل در این عمل چون چربی های بدست آمده از موضع چاقی پس از فرآوری در محلی که نیازمند تزریق چربی است استفاده میشود . به نوعی لازم و ملزوم هستند و باید به طور همزمان انجام شود ولی گاهی اوقات به دلیل شرایط بیمار یا نوع عمل ممکن است تزریق چربی تا 24 ساعت به تاخیر بیفتد که در این صورت انجام همزمان این عمل ها ممکن نیست .

4 . جراحی کشیدن پوست ( Face Lift ) همراه با جراحی های دیگر صورت : معمولاً جراحی فیس لیفت با جراحی های دیگر بافت نرم صورت مانند جراحی پلک یا کشیدن ابرو یا پیشانی یا جراحی تزریق چربی اطراف لب یا سایر چین های صورت می تواند همزمان انجام شود و معمولاٌ نتیجه بهتری دارد .

در پایان لازم است گفته شود که تعیین اینکه کدام نوع جراحی ها میتواندهمزمان انجام شود بستگی به مهارت جراح و نوع عمل بستگی مستقیم دارد . لذا تصمیم گیری اینکه آیا عمل ها ی مختلف را میتوان همزمان انجام داد یا نه بر عهده جراح است و لازم است تصمیم در این زمینه به عهده جراح گذاشته شود .

بسیاری از بیماران از من درباره یکسان نبودن ( یا قرینه نبودن ) دو نیمه صورت پرسش های زیادی را پرسیده اند و به همین خاطر در این مورد گفتن چند نکته را لازم دانستم .پس از به دنیا آمدن کودک الگوی رشدی بدن آغاز می شود . در حالت طبیعی رشد بخش های مختلف بدن بر پایه الگوی وراثتی است که در پایان مشخصه های فردی هر کسی را تعیین می کند . این الگوی رشد شامل قسمت های چپ و راست بدن نیز می شود . چون بسیاری از اعضای بدن به طور قرینه در دو طرف بدن قرار گرفته اند ( دست ، پا ، انگشتان ، چشم ، گونه و … ) بنابراین به نوعی الگوی رشد جداگانه دارند و به همین خاطر سمت راست و چپ بدن ممکن است یکسان رشد نکرده و با هم تفاوت داشته باشند و فردی که دو سمت بدن وی کاملا یکسان باشد خیلی کم دیده می شود ( کمتر از 1 % جمعیت جهان بدن و صورت کاملا قرینه دارند ) . این تفاوت در بعضی مواقع مهم هستند و ما ناخودآگاه به آن توجه داریم ( مانند زمانی که برای خرید کفش یا دستکش از دست یا پای راست برای امتحان کردن استفاده می کنیم )

در حالت عادی به خاطر کم بودن تفاوت در نیمه بدن معمولا برای کسی قابل تشخیص نیست و نسبت به آن حساسیتی وجود ندارد ولی درباره چهره اینطور نیست یا در زیر لباس پوشیده می شود و چهره به دلیل آنکه افراد با آن شناخته شده و مورد قضاوت قرار می گیرند و همچنین در ارتباطات فردی و اجتماعی مهمترین نقش را دارند همیشه نقش ویژه ای دارد و کوچکترین نقص با مشکل در آن به آسانی در رفتار و مناسبات فرد تاثیر منفی می گذارد .مشکلات یکسان نبودن دو طرف صورت طیف گسترده ای دارد و از حالت های شدید مادرزادی که به آ« همی فاشیال میکروزومیا گفته می شود آغاز و به حالت های بسیار خفیف که هیچگاه فرد متوجه آن نمیشود ختم می شود .

به خاطر این طیف گسترده مشکل ، تا زمانی که فرد متوجه آن نشده و یا نیاز به درمان را حس نکند نیاز به کار خاصی ندارد .ولی گاهی به خاطر تغییراتی که در فرد ( مانند چاق و لاغر شدن ) به وجود می آید و یا درمان هایی که در چهره انجام می دهد ( مانند جراحی ارتوگناتیک ـ جراحی های زیبایی و … ) و یا حتی پس از تصادفات و تراماها ، توجه بیمار به چهره اش جلب شده و این یکسان نبودن برایش آزار دهنده می شود .بنابراین پیش از انجام هر گونه درمانی بر روی چهره ، پزشک باید علاوه بر توجه و در نظر گرفتن اینگونه یکسان نبودن اجزاء صورت ، آن را برای بیمار نیز توضیح دهد و لزوم درمان آن به طور جداگانه یا همزمان با درمان اصلی را به بیمار گوشزد بنماید و گرنه توضیح مشکل و راضی کردن بیمار پس از جراحی بسیار سخت تر خواهد بود .

درمان :
به خاطر اینکه یکسان نبودن دو سوی چهره به واسطه طیف گسترده ای از تفاوت بافت های گوناگون ( استخوان ، ماهیچه ، چربی ، بافت های زیر پوست و … ) می باشد بسته به مشکل بافت و شدت آن درمان تفاوت دارد . در مورد بیماران عادی ، اگر میزان این مشکل بسیار کم باشد با تزریق حجم دهنده ها ( چربی ، فیلر و … ) می توان مشکل را به کمترین میزان رساند .

اگر میزان ناقرینگی کم تا متوسط باشد ، استفاده از جراحی های اصلاحی روی استخوان های صورت و سپس استفاده از حجم دهنده ها در صورت نیاز می تواند کمک کننده باشد . گاهی استفاده از پروتزهای صورت می تواند جایگزین جراحی شود ولی نتیجه جراحی استخوان دائمی تر و بهتر است .اگر این مشکل متوسط تا شدید باشد علاوه بر جراحی های اصلاحی استخوان ، استفاده از پروتز ها و حجم دهنده ها نیز ممکن است نتیجه کاملا دلخواه نداشته باشد ولی ظاهر بیمار را بسیار بهتر می کند .در بیماران همی فاشیال میکروزومیا ، بیمار از کودکی تا بزرگسالی نیاز به چند مرحله جراحی دارد تا وضعیت نرمال پیدا کند .
در پایان یادآوری این نکته هم به همکاران پزشک و هم بیماران بسیار مهم و لازم است که وجود اندکی ناقرینگی در صورت نه تنها بد نیست بلکه بیشتر به تفاوت های فردی و طبیعی نشان دادن چهره فرد کمک می کند .

کاشت ایمپلنتهای دندانی در اکثر بزرگسالانی که از سلامت متوسطی برخوردارند قابل انجام است. معمولاً برای نوجوانان استفاده نمی شود تا زمانیکه به رشد کامل برسند. توجه داشته باشید که برخی مشکلات پزشکی کنترل نشده ممکن است شانس درمانی ایمپلنتهای دندانی را کاهش دهند. بنابراین قبل از شروع درمان باید تاریخچه پزشکی خود را با جراح خود بطور کامل در میان بگذارید.

نتیجه درمان، رابطه مستقیم با وضعیت فیزیکی هر متقاضی دارد و ممکن است نتیجه متفاوتی برای دو شخص متقاضی داشته باشد. تنها دندانپزشک متخصص می تواند بهترین برنامه درمانی را به شما پیشنهاد دهد. لطفاً از دندانپزشک خود بخواهید که مزایا و اثرات برنامه پیشنهادی را بطور کامل برایتان توضیح دهد تا بتوانید تصمیم بگیرید که ایمپلنت، درمانی راه حل مناسبی برای جایگزینی دندان از دست رفته شما است یا خیر.

تاریخچه ای کوتاه در مورد ایمپلنتهای دندانی
با کشف جمجمه هایی توسط باستان شناسان تاریخچه روشنی از ایمپلنت در جایگزینی دندان هایی از دست رفته بدست آمده است. در استخوان فک جمجه هایی فوق، در محل دندان های از دست رفته، موادی مثل فلزهای ریختگی (به منظور پایه) و پوسته صدف (به منظور محافظ) بکار رفته است.

ایمپلنتهای دندانی امروزی که از جنس فلز تیتانیوم می باشند، از دهه 70 میلادی بطور گسترده مورد استفاده قرار گرفته اند. مزایای تیتانیوم آن است که وزنش بسیار سبک است و پس از جاگذاری در استخوان بخوبی با آن پیوند برقرار می کند و به اصطلاح عام بدن آن را پس نمی زند. این فلز پر مصرف ترین فلز در ارتوپدی است و از آن در مفاصل مصنوعی استفاده بسیار می شود.

اکثر ایمپلنت های دندانی پیچهای از جنس تیتانیوم هستند که تقریباً بدون درد داخل استخوان فک کار گذاشته می شوند و در حقیقت پایه قسمت تاج دندان می باشند. بعد از جایگذاری ایمپلنت و کارگذاری روکش بسختی می توان آن را از دندان طبیعی تشخیص داد.