پوست بزرگترین ارگان بدن ماست که قسمت عمده بدن را می پوشاند و اولین محل تماس بدن ما با محیط بیرون را تشکیل می دهد. مواد شیمیائی مختلف، صابونها، الیاف لباس، دمای محیط، رطوبت و خشکی هوا همه عوامل محرکی هستند که در تماس مکرر با پوست ما قرار می گیرند. پوست مانند یک سد محافظ در برابر این عوامل محرک عمل می کند و به علاوه مانع از دست رفتن آب و الکترولیت های داخل بدن می شود.

با افزایش سن به تدریج غدد عرق و چربی پوست که مسئولین اصصلی حفظ رطوبت پوست هستند کاهش می یابند و لذا هر چه پیرتر می شویم پوست بدن ما خشک تر،نازکتر و دارای قدرت ارتجاعی کمتر می شود. بدین ترتیب پوست راحتتر از هم گسیخته و حتی به راجتی کبود می شود و به تدریج خشکی، خارش، ترکهای سطحی و پوسته ریزی میهمان دائمی پوست ما خواهد شد.

علائم خشکی پوست چیست؟

علائم xerosis یا خشکی به صورت یک طیف بالینی است. هر چه طول مدت خشکی بیشتر باشد علائم شدید تر خواهد بود.

هنگامی که پوست خشک می شود ابتدا مختصری قرمز و دارای ترکهای بسیار ریز و سطحی می شود. این ترکها شبیه آن چیزی است که در سطح شروف چینی عتیقه و قدیمی پدیدار می شود. با گذر زمان پوست به تدریج خشن و نا صاف می شود و قوام یکنواخت طبیعی خود را از دست می دهد حتی ممکن است پوسته ریزی سطحی پیدا کند.

به تدریج ترکهای سطحی پوست عمیق تر شده و به صورت عدم درمان ممکن است به شیارهای عمقی تبدیل گردد. در مراحل پیشرفته حتی این شیارها و شکافها تا سطح مویرگهای پوست می رسد و نمای ترکهای زخمی و خونریزی دهنده را در سطح پوست ایجاد می کند.

خارش علامت شایع عمراه خشکی پوست صورت است که ممکن است بسیار آزار دهنده تر از خود خشکی باشد. خارش ناشی از خشکی پوست به فرم یک سیکل معیوب عمی می کند. هنگامی که با ناخن های تند خود به جنگ پوست می روید سلولهای التهابی موجود در پوست پاره شده و واسطه های شیمیائی خود را که مولد خارش هستند آزار می کند لذا علی رغم احساس بهبود سنی لحظه ای پس از خاراندن پوست، خارش چند لحظه بعد خیلی شدیدتر به سراغتان خواهد آمد.آسیب ناشی از خارش دادن پوست می تواند باعث خراشیدگی سطحی و حتی در مراحل شدید عفونت پوست گردد.

چه کسانی بیشتر دچار خشکی پوست (Xerosis) می شوند؟

۱) خشکی پوست در افراد مسن شایعتر است زیرا با افزایش سن غدد چربی و عرق سطح پوست که عامل اصلی مرطوب نگه داشتن سطح پوست هستند کاهش می یابند. حداکثر فعالیت غدد سباسه ( چربی پوست) در زمان بلوغ است. فعالیت این غدد تا سنین پیری در آقایان و سنین یائسگی در خانم ها هم چنان بالا ست ولی پس از آن افت می کند.

۲) شیوع خشکی در خانم ها و آقایان برابر است اما سن شروع خشکی پوست خانم ها زودتر از آقایان است. خانم ها در سن ۶۰ سالگی تنها ۶۰% از فعالیت غدد چربی پوست خود را حفظ کرده اند در حالی که فعالیت این غدد در آقایان تا دهه ۸ ( بالای سن ۷۰ سال ) باقی می ماند.

۳) برخی خانواده ها خشکی پوست مداومی را از بدو تولد تا تمام طول عمر خود تجربه می کنند. سطح پوست این افراد پوسته های نسبتاً ضخیم سطحی دارد که نیاز به درمانهای خاص این بیماری دارند. این فامیل ها دچار نوعی نقص ارثی هستند که به نام بیماری ایکتیوز ( پوست فلس ماهی) خوانده می شود.

۴) خشکی و خارش پوست می تواند علامتی از یک بیماری داخلی و Systemicباشد. بیماریهای کلیوی در مراحل پیشرفته، دیابت، کم کاری تیروئید می تواند مول خشکی پوست شود. کمبود روی و اسیدهای چرب ضروری می تواند باعث خشکی پوست شود.

به علاوه بیماریهای نا شایعی مثل بدخیمی ها، ایدر، بیماریهای انسداد مجاری صفراوی، بیماری های سیستم عصبی که باعث کاهش تعریق می شود و نیز رادیوتراپی جهت بدخیمی می تواند مولد خشکی پوست شود.

۵) بیماران دچار حساسیت های سرشتی آتوپی که دچار مجموعه ای از علائم آسم، تب یوتجه و حساسیت سطحی پوست (یا هر یک از این علائم به تنهائی) هستند به طور شایع از خشکی پوست رنج می برند.

۶) بیماریهای زمینه ای پوست مانند اگزماها و پسوریازیس ( بیماری صدف) نیز می تواند باعث خشکی پوست شود.

۷) داروهای مصرفی در برخی بیماریها نیز می تواند باعث خشکی پوست شود. از بین این داروها می توان داروهای دیورتیک(ادرار آور) مورد مصرف در فشار خون و بیماریهای احتقانی قلب و داروهای آنتی آندروژن ( ضد هورمون مردانه) و نیز کلیه داروهای موضعی حاوی الکل را نام برد.

 محل های شایع خشکی پوست چه محل هائی هستند؟

۱) خشکی پوست هر محلی از پوست به خصوص نواحی بدون پوشش بدن را درگیر می کند.

۲) شایعترین محل خشکی پوست ساق پا و به خصوص لبه های جلوئی و کناری آن است.
۳) شکم ، کمر، پهلوها، بازو و به خصوص دستها ( که در معرض شستشوی مکرر هستند) از دیگر محلهای شایع جهت خشکی هستند.

۴) زیر بغل، کشاله ران، صورت و سر کمتر دچار خشکی می شوند. پوست روی پا در صورتی که از کفش پوشیده و جوراب مناسب استفاده شود کمتر در معرض خشکی قرار دارد اما به صورت استفاده از صندل و کفش هایرو باز این قاعده در مورد آن صدق نمی کند.

چه عواملی خشکی پوست شما را بدتر می کند؟

۱) اوج زمانی خشکی پوست در فصل زمستان است. در فصل زمستان رطوبت کم موجود در هوا و نیز استفاده از وسائل گرم کن که باعث ورود هوای گرم و خشک به محیط زندگی می شود و باعث تشدید خشکی می شود.

۲) هوای گرم شدید و یا هوای بادی و طوفانی خشکی پوست را تشدید می نماید.
۳) AirCondionerها ( وسائل تهویه مطبوع) چه در زمستان و چه در تابستان باعث کاهش رطوبت هوا و تشدید خشکی پوست می شود.

۴) نشستن در فاصله نزدیک به آتش یا وسائل گرم کننده منزل باعث بدتر شده خشکی پوست است
۵) شنا به خصوص در استخرهای با حجم بالای کلر خشکی پوست را تشدید می کند.

۶) عدم مصرف آب و مایعات به مقدار کافی
۷) قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید یا مداوم
۸) شیگار کشیدن

۹) حمام های طولانی یا حمام گرفتن مکرر به خصوص اگر با آب داغ باشد باعث حل شدن چربی سطحی پوست و تشدید خشکی می شود.
۱۰) صابونهای معطر، شامپوهای بدن حاوی مواد شوینده قوی به علاوه کلیه موادی که معطر هستند می توانند خشکی پوست را تشدید کنند.

۱۱) هر محصول آرایشی و بهداشتی که محتوی لانولین باشد می تواند، باعث تشدید خشکی پوست گردد. بر روی بر سب اغلب مواد آرایشی حضور یا عدم حضور لانولین در محتویاتش ذکر شده است.

 چگونه می توانیم پوست خود را از خشک شدن محافظت کنیم؟

الف: تکنیک های حمام کردن

۱) از حمام کردن با آب بسیار داغ خودداری کنید زیرا آب داغ باعث آزاد شدن هیستامین در پوست و در نتیجه خارش و خشکی خواهد شد. مناسبترین درجه حرارت آب در حمام آب ولرم و مختصری سرد است.

۲) بسیاری افراد عادت به استحمام روزانه دارند. گرچه این ادت باعث رفع خستگی و پاکسازی آلودگی های محیطی از سطح پوست می شود اما با به کار بردن مکرر صابون و پاک کننده ها بعث کاهش چربی محافظ پوست می شود. استحمام روزانه به خصوص در افراد مسن و به خصوص در فصل سرد سال ضرورری نیست . در این شرایط استحمام یک روز د میان مناسب است. در فصل های گرم سال در صورتی که تمایل به استحمام روزانه دارید به دوش گرفتن ساده با آب مختصری گرم بسنده کنید.

۳) مدت زمان حمام از ۵ تا ۱۰ دقیقه تجاوز نکند

۴) هنگام خشک کردن پوست پس از استحمام صرفاً به پوشاندن پوست با حوله جهت آبگیری بسنده کنید و به هیچ وجه سطح پوست را با حوله حمام به طور مکرر ماساژ ندهید.

۵) سطح پوست را با لیف حمام یا کیسه های زبر سایش ندهید.

ب) مواد مصرفی جهت حمام

۱) در حمام به جاتی صابونهای محرک و معطر از صابونهای حفیف و بدون بو و یا پاک کننده های غیر صابونی استفاده کنید

۲) صابونهای مایع بسیار خشک کننده تر از صابونهای جامد هستند لذا از کاربرد آنها بپرهیزید.
۳) دفعات مصرف صابون را کاهش دهید سعی کنید ۳ اغلب دفعات استحمام، کاربرد صابون را به نواحی زیر بغل کشاله ران و صورت محدود کنید.

۴) از حمام بخار و سونا که باعث برطف شدن چربی های محافظ پوست می شود بپرهیزید
۵) در رختکن حمام وقتی هنوز پوششتان پس از حمام مرطوب است، یک لایه کرم مرطوب کننده در سرتاس پوست استفاده نمائید. این عمل باعث جذب بهتر رطوبت به سطح پوست می شود.

۶) اگر پوست شما به دت خشک است ابتدا روی پوست مرطوب خود یک ورقه روغن بدن استعمال کنید و سپس بر روی این ورقه روغنی یک لایه کرم مرطوب کننده استفاده کنید. این فرآیند را قبل از به رختخواب رفتن در شب تکرار کنید.

۷) از مصرف محصولات پوستی حاوی الکل خودداری کنید.
۸) در هنگام استعمال کرمها و پمادهای موضعی پوست را مکرر ماساژ ندهید چون، باعث تحریک خارش خواهد شد

ج) توصیه های نحوه برخورد با نور خورشید

۱) از تماس مستقیم و مداوم با نور خورشید به خصوص بین ساعت ۱۲ ظهر تا ۳ بعدازظهر بپرهیزید.

۲) در کلیه نواحی در معرض نور از جمله پشت گردن، گوشها و پشت دستها و صورت نیم ساعت قبل از قرار گرفتن در محیط آفتابی کرم ضد آفتاب استفاده کنید.

۳) کاربرد ضد آفتاب را هر ۲ تا ۴ ساعت یکبار تکرار کنید.
۴) فاکتور حفاظتی (SPF) ضد آفتاب باید از ۱۵ بالاتر باشد.
۵) هنگامی که در معرض آقتاب شدید قرار می گیرد علاوه بر ضد آفتاب از کلاه یا نقاب استفاه کنید.

د) توصیه هایی جهت مطلوب کردن هوای محیط زندگی

۱) خشکی هوای داخل منزل و نیز محیط خارج که به خصوص در زمستان شدیدتر است پوست را خشک خواهد کرد. مقدار طولانی که هوای سرد در خود نگه می دارد کمتر از هوای گرم است به علاوه به کار بردن وسائل گرم کننده محیط های خانگی هوا را خشک تر می کند لذا به خصوص در فصل زمستان محیط خانه را با دستگاههای بخور گرم یا سرد یا به طور ساده با گذاشتن یک ظرف آب بر روی بخاری مرطوب نگه دارید.

۲) دستگاههای مرطوب کننده هوا باید رطوبت منزل را تا %۵۰ بالا ببرد.

تغییراتی که در شیوه زندگی می تواند به برطرف شدن خشکی پوست کمک کند چیست؟

۱) در طول روز ۸ تا ۱۰ لیوان آب بنوشید مگر اینکه ممنوعیت پزشکی خاصی در مصرف بیش از حد مایعات داشته باشید.
۲)سیگار نکشید. سیگار باعث تخریب پوست می شود زیرا نیکوتین موجود در آن باعث انقباض عروق مویرگی و ریز پوستی و اختلال در رسیدن اکسیژن و مواد مغذی لازم جهت حفظ شادابی پوست می شود.

۳) به میزان کافی بخوابید زیرا سلولهای پوست طی خواب خود را بهتر بازسازی می کنند.
۴) ورزش کنید. ورزش باعث بهبود خونرسانی به کلیه ارگانها از جمله پوست خواهد شد.

۵) در رژیم غذایی خود مصرف ماهی و غذاهای دریائی به خصوص ماهی های چرب مانند ماهی تن را فراموش نکنید زیرا سیدهای چرب ضروری موجود در آن بازسازی لایه های محافظ پوست می شود.

نکات دیگری که بهتر است بدانید

۱)در کلیه کارهای منزل که با مواد شوینده، شیمیائی و حتی آب سر و کار داریم ابتدا لایه ای از دستکش کتانی و سپس روی آن بایه ای از دستکش های غیر قابل نفوذ آب استفاده کنید.

۲) در شستن لباسها از مواد شوینده سازگار با پوست استفاده کنید و لباسها و ملحفه های خود را خوب آبکشی کنید به طوری که هیچ ماده شوینده لابلای الیاف آن باقی نماید.

۳) لباسهائی که از الیاف پشمی و زبر تهیه شده است را استفاده نکنید زیرا پوست شما را خراشیده می کند
۴) ملحفه های خود رختخواب را از جنس کتانی و نرم انتخاب کنید.

ترکیبات موضعی که برای درمان خشکی پوست قابل استفاده هستند چیست؟

قبل از به کاربردن هر گونه مرطوب کننده موضعی اگر ناحیه مبتلا به خشکی را کمی در آب غوطه ور یا خیس کنید جذب مرطوب کننده افزایش می یابد.

۱) مواد نرم کننده (emollient ) با پر کردن فضای بین ترکهای پوستی و لغزیدن بر روی سطح پوست یک لایه محافظ برای سطح پوست تأمین می کنند. مواد نرم کننده شامل و روغن های معدنی (مانند وازلین و پارافین) موم ها ( مانند موم زنبور عسل) و اسیدهای چرب هستند.

نرک کننده ها می تواند به شکل پماد، کرم یا لوسیون به بازار عرضه شود. پمادها چرب ترین آنها هستند و بهتر است موقع خواب استفاده شوند.علاوه بر این فصل زمستان کاربرد پماد و کرم بهتر از لوسیون است زیرا چرب تر هستند.

۲) مرطوب کننده ها علاوه بر دارا بودن خواص نرک کننده ها خاصیت آب رسانی به سطح پوست ( هیدراته کردن را هم دارند. این مواد باعث افزایش آب لایه شاخی و در نتیجه قدرت ارتجاع پذیری آن می شوند. مرطوب کننده ها شامل آلفا هیدرکسی اسیدها ( اسید لاکتیک، اسید گلیکولیک و اسید نارتریک) و نیز اوره، گلیسیرین و پروپلین گلیکول هستند.

۳) روغن های بچه مواد ارزان قیمت و بسیار مناسبی برای مرطوب کردن پوست هستند و نیز می تواند به عنوان پایه ای در زیر مرطوب کننده های معمول به کار رود.
۴) هنگام کاربرد مرطوب کننده ها در رختکن حمام یا روغن های حمام حین استحمام مراقبت شر خوردگی باشید.

۵) یک لایه نازک از ماده ارزان قیمتی مانند وازلین می تواند به خوبی پوست خشک را مرطوب نماید و در هنگام شب می توانید به کاربرد وازلین بر روی دستها و سپس پوشیدن یک جفت دستکش کتانی التیام مناسبی برای خشکی دستها ایجاد کنید. در مورد پاها هم با ورقه نازکی از وازلین و یک جفت جوراب کتانی کار مشابهی می توانید انجام دهید.

۶) همیشه ظرف بزرگی از ماده نرم کننده یا مرطوب کننده در کنار دستشوئی داخل حمام یا کنار تختخواب داشته باشید.هرچه دفعات چرب کردن پوست بیشتر باشد آزار ناشی از خشکی بر پوست شما کمتر است.

چه مواقعی لازم است جهت پوست خشک به پزشک مراجعه کنید؟

۱) اگر قسمت های عمده ای از بدن خود را بدون اینکه ضایغه پوتی مشخص داشته باشد مرتب خارش می دهید.

۲) اگر پوست بدن شما به هیچ یک از توصیه های بالا جواب نمی دهد یا پیوسته در حال بدتر شدن است. در این صورت یاز به درمانهای خاص تجویز شده توسط پزشک دارید.
۳) اگر زخم های پوستی ناشی از خرش دادن مکرر پوست شما را آزار می دهد و یا ترکها و شکافهای خونریزی دهنده و ناجور در سطح بر پوست پیدا کرده اید.

۴) اگر خارش یا خشکی خواب طبیعی شما را مختل کرده است.
۵) اگر در امتحان پوست خود متوجه تغییر رنگ یا ضایعه جدید شدید که بیش از ۲ هفته طول کشیده باشد

اگر فرزند خردسال شما دچار خشکی پوست است چه باید بکنید؟

۱) توجه کنید که بخصوص در بچه های زیر ۲ سال کیفیت پوست با بالین متفاوت است. ضخامت پوست اطفال فقط ۵/۱ بالغین است ولذا لایه محافظ ضعیف تری در برای عوامل خارجی است. پوست اطفال این سن نسبت به مواد شوینده و شیمیائی و خشک شدن حساستر است. لذا توجه کنید که برای شستشوی پوست اطفال تنها از مواد دارای برچسب مخصوص اطفال استفاده کنید.

۲) حمام کردن روزانه برای بچه ها بد نیست زیرا باعث مرطوب نگه داشتن پوست آنها می شود اما آنچه مضر است به کار بردن مکرر مواد شوینده و صابون است. بنابراین کاربرد صابون را در اطفال محدود کنید و بعد از هر بار استحمام ظرف ۳ دقیقه اول پوست بچه ا با رطوب کننده مناسب بپوشانید.

۳) از کشیدن حوله به سطح پوست اطفال جهت خشک کردن آنها خودداری کنید زیرا این عمل مانند کشیدن سنباده به پوست بچه است. فقط در حد جذب رطوبت حوله را روی پوست بچه تماس دهید.
۴) پوست کودک را به خصوص در طول زمستان چند بار در طی روز با مرطوب کننده چرب کنید.

۵) کرم ها و پمادهای تجویز شده توسط پزشک را صرفاً در نواحی مبتلای کودک استفاده کنید زیرا اغلب این پمادها دارای پایه کورتونی است. برای چرب مردن سایر نواحی کودک از مرطوب کننده معمول او استفاده کنید.

۶) لباسهای کودک را با مواد شوینده مخصوص لباس اطفال بشوئید و اگر از ماشین لباسشوئی استفاده می کنید سعی کنید لباسها را ۲ بار آبکش کنید.
۷) عطرها و مواد آرایشی برای پوست بچه حالت محرک دارد لذا از تماس آنها با پوست بچه خودداری کنید به خصوص مواقعی کع عطر یا مواد آرایشی دارید از بوییدن بچه بپرهیزید.

۸) بچه ها مانند بالغین نیاز به ضد آفتاب دارند.

 اگر فرزند شما در اثرخشکی پوست دچار خارش شده است چه باید بکنید؟

۱) استفاده از آنتی هیستامین باعث بهبود خارش و اختلال خواب ناشی از آن می شود.
۲) محیط اطراف بچه را خنک نگاه دارید زیرا گرما باعث تشدید خارش است
۳) هنگام شب اتاق بچه را خنک نگه دارید و برای پوشش او تنها از ملحفه نازک استفاده کنید یا او را بدون پوشش بگذارید.

۴) لباسهای گشاد و راحت برای بچه انتخاب کنید.
۵) به ودکتان بیاموزید تا در صورت وقوع خارش سطح بدن خود را خارش ندهد در عوض برای تسکین خارش از ماده ای سر مانند یک قطعه یخ یا پارچه مرطوب یا حتی آب سرد استفاده کند.

۶) اشیاء پشمی مانند پتو و لباسهای پشمی و نیز حیوانات خانگی را از کئک دور نگه دارید.
۷ )از بالشت و پتو و ملحفه های کتانی استفاده کنید.
۸) ناخن های بچه را جهت جلوگیری از آسیب پوست حین خارش کوتاه نگه دارید

۹) از مواد خنک کننده موضعی مانند عصاه نعناع در موضوع خارش می توان استفاده کرد.
۱۰) استفاده از کرمهای کورتیکو استروئیدی در نواحی محدود می تواند موثر باشند
۱۱) کمپرس موضعی گرم، با کمک سرکه رقیق شده نیر در تشکیل خارش موثر است

۱۲) می توانید به آب حمام کودک مقداری نشاسته اضافه کنید.
۱۳) دکسپانتول موضعی (Dexponthoral) می تواند تا حدودی در کاهش خارض موثر باشد.

معمولا بچه هایی که گوش های بزرگ و برآمده دارند، توسط هم سن و سالان خود مورد بی مهری و آزار واقع می شوند. در مورد کودکانی که ظاهرشان ایجاد نگرانی می کند، حتما باید قبل از اینکه فشار هم سن و سالانشان تأثیر بزرگی در روح و روانشان بگذارد، فکری کرد و معمولا بهترین کار انجام اتوپلاستی در سن 7 سالگی به بالا است.

وقتی که اتوپلاستی در سنین حدود 7 سالگی انجام می شود، رشد غضروف گوش (اوریکولار) در یک مرحله مطلوبی از بلوغ قرار دارد لذا تغییر انجام شده را به راحتی می پذیرد. اتوپلاستی یک روش بی خطر و سودمند است. که برای دستیابی به ظاهری نرمال ضمن حفظ عملکرد اصلی گوش بکار می رود. از آنجایی که اتوپلاستی اعتماد به نفس افراد را بالا می برد، لذا از آن به عنوان رضایتبخش ترین جراحی پلاستیک یاد می شود.

بحث و گفتگو راجع به اتوپلاستی و جراحی پلاستیک با نگاه کردن به عکس های قبل و بعد از عمل جراحی شروع می شود. به این ترتیب بسیار بوسیله عکس ها متوجه می شوید که بعد از عمل چه تغییری خواهد کرد؟ افراد بزرگسال اغلب به ما می گویند که گوش های بزرگ و برآمدشان از زیبایی آنها می کاهد و تمایل دارند که اتوپلاستی را به همراه یک جراحی زیبایی دیگر انجام دهند. از جمله جراحی های پلاستیکی که می توان با اتوپلاستی انجام داد می توان به کشیدن صورت، کشیدن ابرو، بلفاروپلاستی (جراحی پلک)، بزرگ کردن چانه، کاشتن گونه، رینوپلاستی (جراحی بینی)، جراحی لب و روش های صاف کننده پوست اشاره کرد.

یک جراح پلاستیک معتبر و مجرب که منحصرا جراحی های زیبایی چهره یا صورت انجام می دهد، می داند که وظیفه وی تنها ترمیم قسمت های موردنظر بیمار نمی باشد، بلکه او باید به انگیزه ماورای این عمل نیز پاسخ دهد. برخی بیماران که آمادگی انجام جراحی پلاستیک صورت را ندارند، ترجیح می دهند که از روش های محافظه کارانه تری مثل بوتاکس برای صاف کردن خطوط و چروک های صورت و یا کلاژن برای پر کردن چاله های صورت خود استفاده کنند. افرادی که راجع به عمل های احیا و تجدید جوانی آگاهی کافی دارند، می دانند که چه زمانی انجام این عمل برایشان مناسب است.

در جلسه مشاوره اول شما، ما ساختمان گوش شما را از نظر فرم و عملکرد بررسی و معاینه می کنیم. نوع پوست، نژاد، سن به همراه درجه اختلال و نوع کارکرد از جمله فاکتورهای مهم و موثر در بروز نتیجه نهایی جراحی می باشد.نظیر سایر جراحی های پلاستیک، معاینه سلامت کلی و داشتن توقعات معقول لازم است. آگاهی شما از روشها و روندها در نتیجه گیری موفق نهایی ضروری است. در جلسه مشاوره، ما راهنمایی های لازم را به شما می دهیم.

قبل از اتوپلاستی :
اتوپلاستی حدود 2ـ 1 ساعت طول می کشد که این مدت به ساختار و نوع بافت پیش از جراحی بستگی دارد. اگر به همراه اتوپلاستی از جراحی های دیگر نیز استفاده می کنید بالطبع زمان عمل بیشتر خواهد شد. در جراحی از 2 روش برداشتن غضروف گوش و یا بخیه آن استفاده می گردد.

اقدامات قبل از عمل اتوپلاستی :
1.می توانید قبل از جراحی غذای مختصری که باعث سیر شدن بیمار نشود بخورید.
2.لطفا از کشیدن مواد مخدر و مصرف الکل یک هفته قبل از عمل و 3 هفته بعد از عمل خودداری کنید. اگر مصرف این دو را متوقف نکنید، بهبودی زخم ها به تعویق می افتد و قرمزی پوست و سایر اختلالات باقی می مانند.

3.لطفا ما را در جریان تمام سوابق پزشکی و درمانی خود قرار دهید. در قرار ملاقات قبل از عمل پزشک شما را در جریان داروهایی که باید در روز عمل با یک جرعه آب مصرف کنید قرار می دهد.

4.در قرار ملاقات پیش از عملتان به شما نسخه ای داده می شود که در آن آنتی بیوتیک های خوراکی، پماد آنتی بیوتیکی چشم (در صورت داشتن عمل پلک) و داروهای مسکن درد وجود دارد. لطفا داروهای این نسخه را فراهم کنید تا بعد از خاتمه عمل و بازگشت به خانه آنها را آماده داشته باشید.
5. پشت گوش هایتان را به فاصله ی 3 سانت کاملا اصلاح نمایید تا حین عمل مشکل عفونتی به وجود نیاید.

بعد از جراحی اتوپلاستی :
وقتی که عمل تمام شد دور سرتان یک نوار راحت و نرم خواهید دید که گوش هایتان را می پوشاند.این نوار جلوی بزرگ شدن تورم را می گیرد و موقعیت جدید گوش ها را تقویت می کند. این پوشش ممکن است روی شنوایی شما تأثیر بگذارد. نوار باعث تسریع از بین رفتن مایع بافتی می شود و از بروزعفونت نیز جلوگیری می کند.2 روز پس از جراحی باید به دکتر مراجعه کنید تا این نوار برداشته شود و دوباره پانسمان جدید بسته می شود.

اقدامات بعد از جراحی اتوپلاستی
فعالیت :
هنگام خواب زیر سرتان 3 ـ 2 بالش قرار دهید تا سرتان بالاتر بیاید. لطفا از خم شدن، بار سنگین بلند کردن، تقلا کردن، خودداری کنید. اگر کودک خردسال دارید، مستقیما آنرا را از روی زمین بلند نکنید. توصیه می شود تا یک هفته رانندگی نکنید چون پوشش روی گوش، شنوایی شما را کاهش می دهد و از انعکاس و عکس العمل سر و گردن می کاهد. حداقل یک هفته مرخصی بگیرید.

رژیم غذایی :
رژیم خود را با مایعات شروع کنید و به تدریج به سمت غذای معمول خود حرکت کنید.
مراقبت از زخم ها :
4 ـ 3 روز بعد از جراحی پوشش سر را خشک و دست نخورده نگه دارید. می توانید حمام کنید ولی سر خود را خیس نکنید ممکن است از زیر پانسمان شما چند قطره خون بیاید اما نگران نباشید .

داروها:
در صورت لزوم از مسکن ضد درد استفاده کنید. بیماران بیشتر ناراحتی دارند تا درد. عوارض جانبی مسکن ها عبارتند از استفراغ و یبوست. مسکن را با غذا بخورید تا از استفراغتان کاسته شود. اگر یبوستتان خوب نشد از ملین استفاده کنید. لطفا به خاطر داشته باشید : تورم، کوفتگی و بی خوابی از علائم بسیار عادی پس از عمل می باشند و با پیشرفت بهبودی از شدت آنها کاسته می شود. داشتن یک همراه بالغ و مسئولیت پذیر و انجام فعالیت های روزانه ذکر شده تا 3 روز بعد از عمل شدیدا توصیه می شود.

نتیجه نهایی :
خوابیدن تورم و بهبود پوست صورت فرآیندی زمانبر و طولانی است و خوب شدن اینها طول می کشد. اغلب بیماران معمولا یک هفته بعد از عمل به سر کار خود باز می گردند. ما به شما 2 هفته استراحت و مرخصی را توصیه می کنیم ولی این مدت می تواند با توجه به حساسیت فرد بیشتر شود. تا 2 هفته بعد از عمل وجود تورم و کوفتگی در صورت برای شما خیلی جلوه می کند ولی برای دوستان و همکارانتان این چنین نیست.نتایج نهایی بعد از عمل تا یکسال بعد از عمل کاملاً دیده نمی شوند. با وجود مشکل پسند بودن شما درباره کار ما خیلی زودتر از اتمام یکسال ، از کار ما راضی خواهیدشد.

انحراف تیغه بینی کج شدگی یا سایر ناهنجاریهای تیغه بینی، دیوارهای که بینی را از وسط به دو قسمت مساوی تقسیم میکند. تیغه بینی از دو قسمت غضروفی (نزدیک نوک بینی) و استخوانی (نزدیک پیشانی) تشکیل شده است.

علایم شایع کجی واضح بینی ،انسداد راههوای بینی ترشح بینی بدون علامت، در اکثر موارد علل رشد سریع، به خصوص هنگام بلوغ ضربه به بینی جراحی بینی عوامل تشدید کننده انحراف بینی موارد فهرست شده در بالا پیشگیری از وارد آمدن ضربه به بینی پیشگیری کنید.برای ورزشهای پر برخورد و دوچرخه سواری از کلاههای محافظ استفاده کنید. هنگام سوار شدن در اتومبیل کمربند ایمنی خود را ببندید. عواقب مورد انتظار معمولاً با جراحی قابل علاج است. اگر علایم برای بیمار مشکلزا نباشد معمولاً جراحی ضرورتی ندارد. عوارض احتمالی خونریزی مکرر بینی عفونت مکرر بینی یا سینوسها درمان این وضعیت با مشاهده داخل بینی با استفاد از یک چراغ واسپکولوم بینی تشخیص داده میشود. جراحی برای اصلاح انحراف تیغه بینی (گاهی).

روشهای جراحی عبارتند از :
برداشت زیرمخاطی که انسداد را کاهش میدهد.
رینوپلاستی که بدشکلی کالبدشناختی بینی را اصلاح میکند.
سپتوپلاستی که انسداد بینی را کاهش داده و نمای آن را بهبود میبخشد.
داروها برای ناراحتی خفیف، استفاده از داروهای بدون نسخه نظیر ضداحتقانها برای کاهش ترشحات بینی ممکن است کافی باشد.
آنتی بیوتیک ها برای مقابله با عفونت، در صورت لزوم تجویز میشود.

هشدار :
از مصرف اسپریهای بینی غیرنسخهای خودداری کنید. فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری پس از جراحی به تدریج فعالیت های طبیعی خود را از سر گیرید درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود ؟ اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان دارای علایم انحراف تیغه بینی، به خصوص خونریزی بینی یا عفونتهای بینی و سینوس ، بوده و تمایل به اصلاح آن با جراحی داشته باشید.

نوعی ناهنجاری مادرزادی است که در دو حالت منفرد و همراه با شکاف کام مجموعا 3/2ناهنجاری های اصلی صورت را تشکیل میدهد این ناهنجاری ها به دو صورت غیر سندرومی و سندرومی وجود دارد که در حالت سندرومی این نا هنجاری جزئی از یک بیماری می باشد بروز این ناهنجاری مشکلات فراوانی از نظر تکلموعملکردو…پدید می آوردو علاوه بر ان مشکلات فراوانی از نظر روحی-روانی و مالی برای والدین بوجود می آید. درمان این ناهنجاری به صورت تیمی بوده و نیاز به یک گروه درمانی تخصصی و کار آزموده داردکه از متخصصین مختلف از جمله جراحان پلاستیک متخصص گوش حلق بینی و دندان پزشک و کفتار درمان تشکیل شده است .

شکاف لب و کام در حدود 1در1000تولد صورت گرفته و برای مقابله و معالجه آن به تجربیات دارویی، جراحی و دندانپزشکی نیاز است. تاکنون هیچ راه تضمینی برای جلوگیری ازتولد کودک با شکاف لب یاکام پیدا نشده است.چندین راه برای پایین آوردن احتمال تولد کودکی با شکاف لب یا کام وجود دارد. راه اول گذراندن یک بارداری سالم و تا حد امکان استفاده نکردن از مشروبات الکلی،سیگار و مصرف ویتامین هایی مثل اسید فولیک قبل ازتولد در حین بارداری می باشد.اگرچه مطالعاتی درزمینه بررسی کارایی این رفتارهادرکاهش وتعداد دقیق کودکان متولد با شکاف کام و لب وجود ندارد، ولی مطالعات انجام شده نشان می دهد رفتارهای فوق می تواند احتمال ابتلا را کاهش دهد. مشکلات گفتاری در بیماران با شکاف کام پیچیده ومختص به فرد است. بعضی از مشکلات گفتاری با گفتار درمانی حل می شوند و بعضی از موارد نیازمندترکیبی از گفتار درمانی و جراحی هستند و به طور کلی، بهترین تشخیص این مشکلات توسط تیمی که شامل گفتار درمانگر و جراح است امکان پذیر است .

شکاف لب و کام یک بیماری چند عاملی است، بدین معنا که عوامل ژنتیکی همراه با سایر عوامل باعث می شود که یک بیمار با شکاف کام متولد شود. ظاهرا شرایط بارداری مادر می تواند تا حدودی عوامل ژنتیکی را تغییر دهد چیزی که اتفاق می افتد این است که نواحی لب و سقف دهان به هم نمی رسند و بسته نمی شوند، این مشکل می توانددر یک طرف یا هر دو طرف انجام شود،یااین که شکاف کامل باشد یا فقط قسمتی از لب یا دهان را در بر گیرد.همه افراد با شکاف لب برای تداوم زندگی نیاز به جراحی ندارند. هر چند بدون وجود نوعی تدبیر گفتار فرد هرگز به صورت عادی تکامل پیدا نمی کند. روش قابل استفاده، قرار دادن یک مسدود کننده (obturator) در فاصله شکاف یا بستن شکاف با بافت قابل دسترسی کام است.

اکثر مردم ترجیح می دهند که به جای مسدود کننده (پلاک ارتودنسی)از بافت قابل دسترسی کام استفاده شود، استفاده از obturatorدر بیماران در حال رشد ساده نیست به همین دلیل از طریق جراحی آن ناحیه را می پو شانند. گزارش شده است حتی د بیمارانی که در نقاطی از دنیا زندگی می کنند که امکان جراحی در آنجا وجود ندارد نیز قابلیت غذا خوردن حتی با وجود مشکلات کام افزایش یافته است، اگرچه در این بیماران گفتار به صورت عادی تکامل نمی یابد. زمان جراحی برای ترمیم کام متفاوت است.این مسئله به وزن و اندازه بیمار و عرض شکاف کام بستگی دارد. به طور کلی اگر ممکن باشد اکثرجراحان تلاش می کنند قبل از اینکه بیمار شروع به سخن گفتن مقدماتی کند، شکاف کام را ببندند.معمولاچندهفته بعداز جراحی بیمار توسط جراح ویزیت می شودتا از ترمیم مناسب ناحیه جراحی اطمینان پیدا کند. بعد از اقدامات صورت گرفته تیم مورد نظر به طور معمول بیمار را هر6ماه یک بار تا سن 5 سالگی پیگیری می کنند که پیشرفت گفتاری را هم بتوانند تحت نظر داشته باشند.

بعد از 5 سالگی اکثر بیماران با فواصل سالیانه پیگیری می شوند چون در حال رشد و تکامل هستند. اگر کودک فقط شکاف لب یا کام داشته باشد (و هیچ مشکل دیگری بجز شکاف کام و لب نداشته باشد) می تواند بخورد و بیاشامد و از نظر رشد و نمو در یک منحنی رشدی مناسب قرار گیرد. اگر وزن آنها کاهش پیدا کند و روی منحنی رشد تاثیر بگذارد به عوض اینکه فکر کنیم به خاطر شکاف کام است،باید در مورد آن تحقیق کرد. اکثر، اوقات کودکان تا حدود سن 6 سالگی در مورد بد شکلی های صورتی یا جای زخم آنها عکس العمل روانشناسی نشان نمی دهند.

بعد از این دوره آنها احساسات بیشتری نسبت به سوالاتی که در این زمینه از آنها می شود نشان می دهند و بیشتر اوقات ضروری است تا والدین، دانش آموزان و معلمان را در مورد شکاف لب توجیه کنند، مطالعات انجام شده نشان می دهدکه کودکان با شکاف کام ولب از نظر رشد روانی بمانند کودکان طبیعی هستند. همچنین تحقیقات دیگری وجود دارد که نشان می دهد بچه های دارای شکاف کام ولب مشکلات روان شناختی بیشتری نسبت به هم سن وسالان خود که در این موقعیت قرار نگرفته اند، دارند.نحقیق از بیماران که در سنین 40 و بالاتر هستند نشان می دهد،افرادی با مشکل خود سازگاری خوبی پیدا کرده بودند در گذشته شدیدا از طرف خانواده حمایت می شدند و احساس می کردند که دارای مکانی مطمئن و راحت برای صحبت کردن در مورد موقعیتشان و گرفتن پاسخ سؤالاتشان نسبت به مشکلشان هستند.بنابراین مهمترین قسمت تمام این مراقبت ها و درمان ها این است که والدین خود را ملزم بدانند و محیطی مناسب را برای این کودکان در حال رشد ایجاد کنند.

شكاف كام و لب نقايص مادرزادي هستند كه در آن بافت دهان يا لب در خلال تكامل جنين به خوبي تشكيل نشده اند. البته شكاف كام و لب جزء نقايص مادرزادي قابل ترميم اند. شكاف لب به شكل يك سوراخ يا شكاف باريك در روي پوست لب بالا است كه مي تواند تا بيني گسترش يابد. شكاف كام يك سوراخ در سقف دهان و حفره بيني است.

بعضي از بچه ها هم شكاف كام و هم شكاف لب دارند و برخي ديگر يكي از شكافها را به تنهايي دارند . پسرها به نسبت دخترها بيشتر به شكاف لب مبتلا مي شوند در حالي كه دخترها بيشتر به شكاف كام مبتلا مي شوند .

انواع شكاف ها سه نوع متفاوت از شكاف ها وجود دارد :
1) شكاف لب بدون شكاف كام
2) شكاف كام بدون شكاف لب
3) شكاف لب و كام با هم

علت :
علت ايجاد اين شكاف ها ناشناخته است اما پزشكان معتقدند كه محيط و ژنتيك هر دو در ايجاد اين شكافها موثرند ، مثل مصرف داروهاي ويژه يا استفاده از الكل در دوران بارداري . مشكلات مربوط به شكاف ها بچه مبتلا به شكاف كام و لب مستعد سرماخوردگي، كاهش شنوايي، اشكال در سخن گفتن ومشكلات دنداني مثل نبودن يك دندان، دندان زياد يا نابجا يا بدشكل مي باشد.

اين كودكان مستعد عفونت هاي گوش نيز مي باشند كه به دليل عملكرد ناقص شيپور استاش گوششان مي باشد . اين شيپور قادر به تخليه آب از گوش مياني به گلو نمي باشد . مايع ، باعث فشار در گوش شده و گاهي عفوني نيز مي شود به همين دليل در اين كودكان لوله هاي ويژه اي طي عمل جراحي ترميمي اوليه داخل پرده گوش قرار داده ميشود تا از عوارض فوق جلوگيري شود .

مكيدن براي كودكي كه شكاف لب دارد مشكل است در حالي كه كودك مبتلا به شكاف كام داراي مشكلاتي در حفره بيني به هنگام تغذيه مي باشد . جهت تغذيه اين نوزادان سرپستانك هاي ويژه اي تهيه شده است تا به كودك جهت تغذيه كمك كند.

درمان :
جهت درمان كودكان مبتلا به شكاف ها ، تيم درماني شامل اعضاي زير همكاري مي كند
1- جراح كودكان
2- متخصص گوش حلق و بيني
3- شنوايي سنج
4- ارتودنتيست

5- دندانپزشك
6- گفتار درمان گر
7- روانپزشك
8- پرستار
9- متخصص ژنتيك

كودك بايد از نظر شنوايي ، گفتار ، تغذيه ، دندان ها و عواطف بررسي شود و اقدامات لازم براي او انجام پذيرد . درمان اصلي شكاف ها جراحي است كه معمولا در سنين 12-18 ماهگي انجام مي گيرد . شكاف لب اغلب به يك عمل جراحي ترميمي نياز دارد به ويژه اگر يك طرفه باشد . در طي اين عمل جراح يك برش دوطرف شكاف ايجاد مي كند كه از لب تا سوراخ بيني امتداد دارد و سپس دو طرف به همديگر بخيه مي شود . شكاف لب دوطرفه ممكن است به دو جراحي نياز داشته باشد . جراحي شكاف كام به دليل نياز به ساختن يك كام جديد مشكل تر است .

ايجاد كام جديد باعث كاهش شانس عفونت هاي گوش مياني ، بهبود در رشد دندان ها و استخوان هاي صورت كودك و پيشرفت تغذيه و توانايي سخن گفتن مي شود . جهت ترميم شكاف كام چندين جراحي انجام ميشود كه وابسته به عمق و بزرگي سوراخ مي باشد . جراحي ها معمولا شش ماه يكبار انجام مي شود كه جراح كودكان طي ويزيت هاي مكرر زمان انجام جراحي را براي كودك پيش بيني مي كند .

مراقبت هاي دهاني و ارتودنسي كودك مبتلا به شكاف كام و لب بايد زير نظر دندان پزشك باشد تا مراقبت هاي دنداني و در صورت لزوم ارتودنسي انجام گيرد . تا به رديف كردن دندان ها كمك كند و هر فاصله اي را كه بدليل وجود شكاف ايجاد شده بهبود بخشد . درمان اتودنسي معمولا با رويش اولين دندان دائمي شروع مي شود و كودك جهت انجام اقدام لازم بايد زير نظر ارتودنتيست باشد ، تا قبل از رويش دندان هاي دائمي مراقبت از دندان ها و مسواك زدن آن ها به شكلي كه دندان پزشك آموزش مي دهد انجام مي گيرد .

مشكلات مربوط به سخن گفتن صحبت كردن كودكان مبتلا به اين ناهنجاري ها با مشكلاتي روبروست . شكاف مي تواند صداي تودماغي غير قابل فهم ايجاد كند . به همين دليل در سن شش ماهگي و سپس 18 -2 سالگي كودك بايد توسط گفتار درمان گر ويزيت شود .برخي مشكلات گفتاري ، كاملا با جراحي برطرف مي شود اما برخي نياز به اقدامات اضافه تر ، تمرينات مكرر با گفتار درمان گر و حتي جراحي هاي بعدي دارد .

در علم پزشکی به سلول‌هایی که به‌طور نابه‌جا و تعداد زیاد در محلی غیر از محل اصلی خود تجمع یافته‌اند، خال می‌گویند. بنابراین خال‌ها با توجه به اینکه جنس سلول سازنده آنها چه باشد باهم تفاوت دارند….
اما اکثر خال‌هایی که در نواحی سر و صورت و بدن ایجاد می‌شوند از جنس سلول‌های رنگدانه‌ساز یا ملانوسیت هستند. این خال‌ها اغلب تیره و به اندازه یک نقطه یا حداکثر چند سانتی‌متر هستند. اغلب این خال‌ها بدون خطر و عارضه‌اند و فقط از جنبه زیبایی اهمیت دارند
آيا خال ها را بايد برداشت ؟
حقيقت اين است كه اكثريت خال ها و لكه هاي پوستي خوش خيم هستند و خطر ابتلا به سرطان پوست در آنها بسيار كم است.
هر خالي كه داراي يك يا چند نماي غير معمول باشد مانند عدم تقارن ضايعه و نامنظم بودن حاشيه و يكنواخت بودن رنگ خال و يا اندازه آن بيش از هفت ميليمتر بايد برداشته شود. خال هايي كه در سنين بالا به رشد خود ادامه مي دهند و يا دچار تيره رنگي و تغيير شكل مي شوند را بايد برداشت.
روش هاي برداشتن خال.
جراحی بهترین روش برای برداشتن خال است. این جراحی باید توسط متخصص انجام شود.
خال فقط همان چیزی که ما می‌بینیم، نیست بلکه سلول‌های حاشیه خال بی‌رنگ هستند. بنابراین هنگام جراحی باید کمی از حاشیه به ظاهر سالم خال هم برداشته شود. در غیر این‌صورت بعد از برداشتن عود می‌کند.
نتیجه برداشتن خال در نواحی مقعر صورت عالی است. در خیلی از موارد هیچ‌گونه جوشگاه یا رد یا اسکار باقی نمی‌ماند یا اینکه جوشگاه مختصری می‌ماند.
روش‌های دیگر برای برداشتن خال،
سوزاندن با کوتر و لیزر است. لیزر ارجحیت قابل‌توجه در برداشتن خال‌های معمول ملانوسیتی صورت ندارد. این‌طور نیست که اگر خالی را با لیزر برداریم جای آن اصلا نماند. فقط خال‌های ریز و سطحی را می‌توان با لیزر برداشت. البته لیزر وسیله ارزشمندی است. برخی از خال‌های خاص فقط با لیزر قابل درمان هستند. لیزر برای جوانسازی پوست و برطرف کردن موهای زاید و رفع کک و مک عالی است. اما برای برداشتن خال‌های معمول صورت روش انتخابی نیست.
اگر بعد از برداشت خال رد جراحی باقی بماند برای برطرف کردن آن لیزر وسیله ارزشمندی است. جوشگاه ناشی از جراحی خال با لیزر قابل برطرف کردن است
مراقبت‌های بعد از عمل
در روش جراحی؛ بیمار در هفته اول پس از جراحی باید از پمادهای آنتی‌بیوتیك موضعی استفاده كند تا جای عمل دچار عفونت نشود و بعد از ۲۴ ساعت می‌تواند صورتش را بشوید.
رعایت نكات بهداشتی و استفاده مرتب از پمادها در هفته‌های اول بعد از عمل بسیار مهم است.
سه تا پنج روز بعد از عمل بخیه‌ها كشیده می‌شوند و شخص می‌تواند بعد از مدتی استفاده از كرم‌های لازم مثل لایه‌بردارها را شروع كند تا جای عمل كم‌تر در سطح پوستش بماند.
اگر بعد از برداشتن خال، مجددا عود كرد حتما بايستي به پزشك مراجعه كرد احتمالا اسكار بعد از عمل خال، بستگي به مهارت پزشك و نوع ترميم پوست بيمار دارد بعضي از افراد مستعد تشكيل پوست اضافه در محل عمل جراحي هستند و در بعضي نقاط بدن خطر تشكيل جوشگاه محل عمل زيادتر است
ترميم جاي زخم
وقتي‌ پوست‌ شما صدمه‌ مي‌بيند، چه‌ به‌ صورت‌ تصادفي‌ و چه‌ به‌ صورت‌ برنامه‌ريزي‌ شده‌ (براي مثال،‌ طي‌ يك‌ عمل‌ جراحي) روي‌ پوست‌ شما طي‌ مراحل‌ درمان‌ جاي‌ زخم‌ ايجاد مي‌شود كه‌ ممكن‌ است‌ براي‌ مدت‌ها روي‌ پوست‌ باقي‌ بماند. خيلي‌ از مردم‌ معتقدند كه‌ استفاده‌ از كرم‌هاي‌ محتوي‌ ويتامين‌ E و يا مصرف‌ خوراكي‌ از ويتامين‌ Eبه‌ بهبود زخم سرعت‌ مي‌بخشد و آثار زخم‌ را روي‌ پوست‌ شما كمتر مي‌كند. مواد غذايي‌ كه‌ حاوي‌ مقدار قابل‌ توجهي‌ ويتامين‌ Eهستند عبارتند از: گندم، تنقلات‌ (به‌ خصوص‌ بادام‌ زميني)، روغن سبزي‌ها، تخم‌مرغ، سبزي‌ها‌يي كه‌ برگ‌ تيره‌ دارند مانند اسفناج… بعضي‌ از سياهپوستان‌ نيز به‌ دليل‌ جلوگيري‌ از ضخيم‌ شدن‌ و برآمده‌ شدن‌ زخم‌ از روغن‌ نارگيل‌ استفاده‌ مي‌كنند. زخم‌هايي‌ كه‌ از آنها مراقبت‌هاي‌ لازم‌ صورت‌ گرفته‌ باشد به‌ تدريج‌ وضوح‌ خود را از دست‌ مي‌دهند.
با جاي زخم بخيه چه‌کار کنيم؟
بسته به نظر جراحان پلاستيك، درمان اسكار طيف وسيعي دارد و شامل اقدامات غيرجراحي و جراحي است كه همه اين اقدامات در جهت بهبود ظاهر اسكار انجام مي‌شود. بعضي بيماران به عمل‌هاي جراحي متعدد نياز دارند كه به‌طور معمول اين اقدامات وقتي صورت مي‌گيرد كه درمان دارويي يا موارد غيرجراحي پاسخگو نباشد. در اين موارد جراح به وسيله يك عمل جراحي زخم يا اسكار را بر مي‌دارد و در واقع با برداشتن آن بافت، اندازه اسكار كوچك‌تر مي‌شود و گاهي اوقات اسكارهاي بزرگي را كه ناشي از تصادفات يا سوختگي هستند و بسيار بدشكل شده‌اند، با استفاده از پيوند يا گرافت پوستي يا پوست مصنوعي درمان مي‌كند.
روش ديگر كاربرد ليزر و درم ابريژن است كه به‌طور معمول براي اسكارهاي كوچك مانند اسكار ناشي از آكنه و يا اسكارهاي برآمده يا فرورفته كاربرد دارد. با اين روش، لايه بالايي پوست يا اپيدرم برداشته مي‌شود.