ایمپلنت دندان و ساختار آن

داشتن اطلاعات در مورد درباره ایمپلنت دندان و آشنایی با مراحل درمانی دندان ایمپلنت می تواند این امکان را فراهم نماید که در انتخاب درمان صحیح و تصمیم برای انتخاب نوع درمان با دیدی باز و آگاهانه عمل نمایید. در درمان های رایج قدیمی که به صورت پروتزهای ثابت و متحرک عرضه می گردیدند،  از دندانهای کناری به عنوان پایه (پروتز ثابت) و یا تکیه گاه (پروتز های متحرک) استفاده می گردیدکه این امر منجر به آسیب دیدن دندان های کناری می گردد. جاگذاری کردن دندان بدون دخالت دادن دندانهای کناری در داخل استخوان فک مشابه دندان های طبیعی و تبعاً جلوگیری از به آسیب دیدن دندان های کناری فلسفه ابتدایی ابداع ایمپلنت بوده است.

پیشرفت های علمی حاصله، امیدها را برای بازسازی مطلوب دندان های از دست رفته افزایش داده اما می بایستی به این امر توجه نمود که به دلیل پیچیده بودن مراحل و چالش های متعدد فنی و بیولوژیک این درمان، هر گونه ساده انگاری و عدم دقت علاوه بر صرف هزینه و وقت زیاد در نهایت شاید نتواند انتظارات را بر آورده نماید. شایان ذکر است در پاسخ به این سئوال که ایمپلنت چیست؟ آشنایی با ساختار ایمپلنت دندان کمک شایانی در راستای پاسخگویی جامع به سئوال فوق الذکر و رفع ابهامات مربوطه خواهد نمود. بنابراین سعی گردیده است که در ادامه این مقاله،  ساختار ایمپلنت دندون به صورت مبسوط شرح داده شود.

• ١- بدنه اصلی

  همانگونه که در عکس ایمپلنت در تصویر مقابل مشاهده می نمایید، ساختار اصلی ایمپلنت (قسمت تحتانی در عکس ) یک پایه از جنس فلز تیتانیوم و یا آلیاژهای تیتانیوم به شکل پیچ است که با جراحی ایمپلنت دندان در داخل استخوان فک کاشته می شود. بدین منظور بعد از برش لثه در ناحیه مورد نظر و دسترسی به استخوان فک، با استفاده از دریل و مته ای که هم سایز پایه ایمپلنت است در استخوان فک حفره ایجاد شده و پایه ایمپلنت در داخل حفره قرار می گیرد.

  یکی از دلایل بالا بودن قیمت ایمپلنت علاوه بر بالا بودن قیمت فلز تیتانیوم، نحوه ساخت ایمپلنت می باشد. نحوه ساخت ایمپلنت به گونه ای بوده که ایمپلنت در سطح خود به صورت هوشمند عمل نموده و استخوان مجاور را تحریک به استخوان سازی می نماید. لذا استخوان سازی در اطراف ایمپلنت منجر به استحکام ایمپلنت به استخوان اطراف شده و استحکامی مشابه ریشه دندان طبیعی را فراهم می نماید.

• ٢- اباتمنت یا اتصال دهنده با تاج

  همانگونه که در عکس ایمپلنت دندانی نشان داده شده است، اباتمنت (قسمت میانی در عکس) پس از کار گذاشتن تنه اصلی ایمپلنت (قسمت تحتانی در عکس) برروی ایمپلنت قرار می گیرد و برای حفظ و نگهداری پروتز و یا ساختارهای فوقانی سیستم ایمپلنت بکار می رود. اباتمنت انواع مختلفی دارد که سه نوع عمده آن عبارتند از نوع پیچ شونده که به تنه اصلی پیچ می شود ، نوع سِمآن شونده که به تنه اصلی چسبیده می شود و نوع سوم که به عنوان اتصالات اُوِردِنچِری برای دست دندان کامل و یا پارسیل محکم شده و همراه با ایمپلنت بکار می رو( این نحوه از اتصالات مثل دکمه های فشاری عمل کرده و با فشار جا افتاده و با مختصر فشار جدا می شوند). اباتمنت ممکن است به صورت مستقیم و یا زاویه دار نسبت به تنه اصلی قرار گیرد که نوع مستقیم و زاویه دار هریک کاربردهای مخصوص خود را دارد.

•  ٣- قسمت تاج

  تاج ایمپلنت و یا روکش ایمپلنت (قسمت فوقانی در عکس ایمپلنت دندان) بعد از قالبگیری در لابراتوار ساخته می شود و فرم روکش و رنگ آن بسته به فضای موجود و دقت دندانپزشک متفاوت خواهد بود. روکش مناسب برای ایمپلنت، سطح جونده مناسب جهت تغذیه بیمار و نیز رنگ و فرم مناسبِ زیبایی دندان ها را فراهم می نماید. همچنین، روکش ایمپلنت بایستی به گونه ای ساخته شود که رعایت بهداشت آن آسان بوده و به روشهای معمول بتوان آن ها را تمیز نمود.

  طول عمر

  طول عمر ایمپلنت دندان یکی دیگر از سئوالاتی است که امروزه برای بسیاری از بیماران مطرح می گردد. در این مقاله سعی بر آن شده است که در راستای پاسخ به سئوال فوق، اطلاعاتی درباره عمر ایمپلنت در اختیار خوانندگان قرار گیرد.

  امروزه در طراحی و ساخت ایمپلنت از تکنولوژی‌های نوین ‌استفاده می گردد که این امر به همراه انجام صحیح و دقیق روش های جراحی ایمپلنت دندانی منجر می گردد که عمر ایمپلنت در فک بسیار افزایش یافته و می توان در شرایط ایده‌آل برای ایمپلنت‌ عمر نا محدود را متصور گردید. به طور کلی، عمر ایمپلنت بستگی به عوامل مختلفی دارد که از آن جمله می توان به تکنولوژی ساخت، جنس و مشخصات مکانیکی ایمپلنت و همچنین رعایت بهداشت دهان و دندان بیمار اشاره نمود.

  البته لازم به ذكر است كه همانند سایر درمان های دندان پزشکی، عمر نا محدود ایمپلنت بدون رعایت مناسب بهداشت دهان و دندان توسط بیمار و انجام معاینات دوره ای توسط دندان پزشک میسر نخواهد بود.

ایمپلنت دندان فلزی است که دارای یک پیچ داخلی است و دندانپزشک به کمک دندان مصنوعی را در جای خود نگه میدارد. ایمپلنت معمولا از فلز تیتانیوم ساخته میشود. اگر شما بعد از ایمپلنت خود از ان به خوبی نگهداری کنید و بهداشت دهان خود را به خوبی رعایت کنید میتوانید برای بقیه عمر خود از آن استفاده کنید و در طرح لبخند شما بسیار نقش دارد.

مراحل قرار دادن ایمپلنت :

در اولین مرحله پایه ایمپلنت که فیکسچر گفته می شود در داخل استخوان فک قرار داده می شود بر حسب عرض استخوان و ارتفاع ناحیه جراح پایه مناسب را انتخاب می کند . ترمیم یا به اصطلاح پیوند سه ماه زمان می برد . بعد از سه ماه و اظمینان از جوش خوردن استخوان روی پایه باز شده و دو هفته بعد قالبگری می شود بعد از قالبگیری معمولا بین 7 تا 10 روز کاری پروتز اماده شده و روی پایه قرار می گیرد.

جراحی یک مرحله‌ای

در این روش نیازی به پوشاندن روی ایمپلنت با لثه نیست و ایمپلنتی یک تکه‌ای با حلقه فلزی پیرامونی به گونه‌ای طراحی می‌شود که هنگام التیام یافتن استخوان از لثه بیرون بزند. میله پس از سپری شدن زمان التیام به ایمپلنت به گونه‌ای متصل می‌شود که امکان ساخت تاج جایگزین دندان از دست رفته فراهم گردد. تکنیک یک مرحله‌ای در روشی دیگر با اتصال سریع میله موقت التیام دهنده به ایمپلنتی دو تکه‌ای انجام می‌شود که تقریباً به روشی مشابه با ایمپلنت یک تکه‌ای از لثه بیرون می‌زند. با توجه به این که میزان موفقیت هر دو ایمپلنت یک و دو مرحله‌ای مشابه است، باید در مورد بهترین روش با دندانپزشک مشورت نمود و شیوه انجام عمل‌های یک یا دو مرحله‌ای را به تفصیل بررسی کرد.

جراحی دو مرحله ای

از مزایای این درمان غیر قابل دسترس بودن ایمپلنت دندانی در فضای داخل دهانی که ممکن است در مبادرت با آلودگی های محیطی قرار بگیرند است بدین گونه که ایمپلنت دندانی در استخوان فک قرار میگیرد و لثه روی آن بخیه زده می شود. لذا بعد از جراحی، ایمپلنت دندانی داخل دهان مشاهده نمی گردد. در این حالت ایمپلنت ها زیر لثه قرار دارند تا تحت هیچ نوع فشاری قرار نگیرند. پس از حدود 2 ماه جهت ایمپلنت های دندانی فک پایین و 3 ماه جهت ایمپلنت های دندانی كاشته شده در فک بالا، لثه بطور محدود دوباره از محل ایمپلنت دندانی کنار زده می شود. با قرار دادن قطعه موقتی ایمپلنت دندانی که شبیه یک پیچ می باشد سر ایمپلنت دندانی از لثه خارج می شود و قابل رویت است. یک الی دو هفته جهت ترمیم دوباره لثه بدور قطعه ایمپلنتی كه از لثه خارج شده است نیاز است. درمرحله بعدی قالبگیری جهت ساخت روكش متصل به ایمپلنت دندانی انجام می پذیرد. برای حفظ ظاهر بیمار معمولا در صورت نیاز یک پروتز موقت دندان متحرک كه شبها باید از دهان خارج شود به بیمار تحویل داده می شود. در این روش زیبایی بیشتر تامین شده و پروتز ساخته شده نهایی در زیر لثه قرار می گیرد.

جراحی سه مرحله‌ای

پرکاربردترین روش قرار دادن ایمپلنت دندان “راهبرد مرحله‌ای” است. ایمپلنت در مرحله نخست طی عمل جراحی جایگذاری ریشه دندان داخل استخوان و زیر لثه قرار داده می‌شود. پوشانده شدن ایمپلنت با لثه در زمان التیام یافتن و جوش خوردن با استخوان از آن در برابر نیروهای خارجی محافظت می‌کند. روی ایمپلنت پس از التیام یافتن و جوش خوردن کامل با برداشتن مقداری از لثه پوشاننده ایمپلنت باز می‌شود.
جراح در مرحله‌ی دوم، جوش خوردن و یکپارچه شدن ایمپلنت با استخوان را بررسی می‌کند و در صورت موفقیت‌آمیز بودن فرایند نوعی میله، به نام اباتمنت، را به ایمپلنت متصل می‌کند که از درون لثه خارج می‌شود. اباتمنت‌ها در انواع گوناگون و به صورت پیش ساخته در کارخانه یا سفارشی در لابراتوار دندانپزشک تهیه می‌شوند. سپس زمان کافی برای التیام یافتن لثه اطراف میله و شکلگیری حلقه‌ای در اطراف آن در نظر گرفته می‌شود. پس از آن دندانپزشک شرایط را بررسی و آماده بودن برای مرحله نهایی یعنی قرار دادن دندان یا دندان‌های مصنوعی را اعلام می‌کند.
بر اساس پژوهش‌های انجام شده غالباً می‌توان میله و ایمپلنت را همزمان در دهان قرار داد. البته این همزمانی محدودیت‌های دارد، اما دیگر نیازی به انجام جراحی دوم و باز کردن روی ایمپلنت نخواهد بود. در هر حال همچنان باید اجازه داد تا فرایند التیام به خوبی انجام شود و ایمپلنت و استخوان به یکدیگر جوش بخورند.
در این بین باید از میله‌ها در برابر نیروهای ناشی از جویدن محافظت کرد تا عمل جوش خوردن و التیام یافتن به خوبی انجام شود. پس از آن که زمان کافی سپری شد و دندانپزشک یکپارچه شدن ایمپلنت و استخوان را تایید کرد، مرحله پایانی ترمیم انجام می‌شود. دندان مصنوعی در این مرحله ساخته می‌شود و به ایمپلنت متصل می‌گردد.

هر عمل جراحی می تواند عوارضی داشته باشد خصوصا که عمل جراحی پلک در ارتباط با بینایی فرد می باشد،مسلما در دست جراح با تجربه عوارض این جراحی به مراتب کمتر است.احتمال عوارضی مثل عفونت محل زخم یا حساسیت به ماده بیهوشی همیشه وجود دارد. با رعایت دستورات چشم پزشک قبل و بعد از عمل جراحی پلک احتمال بروز عوارض کاهش می یابد.

عوارض خفیف پس از عمل جراحی پلک :

• دوبینی یا تاری دید گذرا
• تورم پلک
• عدم تقارن محل برش در دو طرف
• جوش های سفید کوچک در محل بخیه ها

این عوارض گذرا هستند و پس از چند هفته کم کم برطرف می شوند.در موارد بسیار نادری ممکن است پس از عمل جراحی پلک،خونریزی شدید اتفاق بیفتد و با فشار آوردن بر عصب بینایی باعث کاهش دید شدید و دایمی شود. برای پیشگیری از این عارضه فرد باید از خم کردن سر و فعالیت های سنگین پرهیز کند و در صورت بروز هرگونه درد شدید یا کاهش دید بینایی به سرعت توسط چشم پزشک معاینه شود.

پس ازعمل جراحی پلک در برخی از افراد به خصوص در موقع خواب پلک ها کاملاً بسته نمی شوند. این حالت معمولاً خفیف است و پس از چند هفته به تدریج بهتر می شود. استفاده از قطره اشک مصنوعی و پمادهای مرطوب کننده در موقع خواب به کنترل این حالت کمک می کند.اگر این حالت شدید باشد و منجر به باز ماندن پلک روی قرنیه به مدت زیاد شود میتواند باعث ایجاد خراش یا زخم قرنیه گردد که عوارض جدی بینایی را به دنبال دارد و باید با جراحی مجدد عمل جراحی زیبایی پلک  اصلاح گردد.

وجود برخی از بیماری های زمینه ای احتمال بروز عوارض عمل جراحی پلک  را بیشتر می کند. مانند:

• پرکاری تیروئید یا بیماری تیروئیدی چشم
• خشکی چشم
• بیماری های قلبی
• فشار خون
• دیابت
• سابقه پارگی پرده شبکیه
• آب سیاه ( گلوکوم )

برای درک دقیق احتمال بروز این مشکلات و پیشگیری از بروز آن ها لازم است فرد تمام مشکلات پزشکی ، داروهای مصرفی و بیماری های خود را با پزشک معالج درمیان بگذارد و یک مشاوره دقیق قبل از عمل جراحی پلک انجام شود.

چه کسانی کاندید‌ای جراحی پلک هستند؟

چشم شما اولین عضوی از چهره است که در برخورد با دیگران جلب توجه می‌کند و بخش مهمی از ظاهر شما را به خود اختصاص می‌دهد. وقتی سالخورده شویم، پلک چشم آویزان و ضعیف می‌شود. وراثت و نور خورشید به این فرآیند سرعت می‌بخشند. این پوست اضافی، شل و پف کرده باعث می‌شود خسته و پیر به نظر برسید

جراحی پلک یا عمل بلفاروپلاستی از طریق برداشتن پوست اضافی، چربی برآمده و عضلات سست از پلک بالا و پایین، نگاهی جوان و پر انرژی به چشمان شما هدیه می‌دهد. اگر پوست آویزان پلک بالا، دید محیطی را محدود کند، عمل بلفاروپلاستی می‌تواند محدودیت دید محیطی را از بین برده و میدان دید را وسعت دهد.

جراحی در سنین جوانی

دسته اول را بیمارانی تشکیل می‌دهند که خواستار تغییر شکل پلک برای زیباتر شدن چهره در سنین جوانی هستند. وضعیت این افراد، زمینه خانوادگی و ارثی دارد و پلک‌های آنها از همان سنین جوانی پف کرده ‌است. دسته‌ای از این افراد نیز چشم‌هایی شبیه ژاپنی‌ها دارند یعنی شیار پشت پلک در آنها تشکیل نشده است که برای این موارد نوع به‌خصوصی از عمل جراحی پلک به نام بلفاروپلاستی اورینتال انجام می‌شود. در این نوع جراحی با ایجاد چین پلکی چشم‌ها حالت درشت‌تری پیدا می‌کنند.

جراحی در سنین میانسالی

دسته دوم افرادی هستند که در اثر مرور زمان و بالا رفتن سن، نخستین آثار سالخوردگی را در پلک خود می‌بینند. در این افراد جراحی پلاستیک پلک با هدف جوان‌سازی چهره و برگرداندن حالت چشم‌ها به سال‌های قبل انجام می‌شود. درحقیقت این نوع بلفاروپلاستی که اصطلاحا بلفاروپلاستی رجوونیشن نامیده می‌شود یکی از هفت نوع جراحی اصلی برای جوان‌سازی چهره به شمار می‌آید.

جراحی برای رفع اختلالات پلک

دسته سوم افرادی هستند که به علت شلی بیش از حد پلک‌ها دچار مشکلات متعدد در عملکرد پلک می‌شوند. شلی بیش از حد پلک بالا موجب افتادگی پوست پلک روی مژه‌های بالا می‌شود. شلی بیش از حد پلک پایین نیز موجب باز ماندن پلک‌ها و خشکی چشم می‌شود. در این افراد عمل جراحی پلاستیک پلک برای اصلاح عملکرد پلک‌ها انجام می‌شود و به همین دلیل بلفاروپلاستی فانکشنال نام دارد.

تاثیر جراحی فک و صورت بر زیبایی لبخند

بر طرف کردن نقایص چهره می تواند بر لبخند شما تاثیر به سزایی بگذارد . همچنان که لبخندی زیبا نیز می تواند موجب شکفته شدن چهره شما گردد . 
گاهی اوقات این نقایص به طور مادرزادی ایجاد شده و در برخی موارد ، علت آنها صدماتی است که در اثر حوادث عارض می شوند . این فصل به معرفی برخی از ناهنجاری های فک و صورت و راه های درمان آنها اختصاص یافته است .

(Mandibular Prognatism ) جلو آمدگی فک پایین
در این موارد ، فک پایین جلوتر از فک بالا قرار گرفته و گاهی اوقات ، جویدن ، صحبت کردن وزیبایی چهره فرد را تحت تاثیر قرار می دهد . بهتر است درمان جراحی همراه با معالجه ارتودنسی انجام شود تا وضعیت برهم آمدن دندان ها پس از جراحی حالتی ایده آل تر داشته باشد .

( Mandibular Retrognatism ) عقب رفتگی فک پایین
این عارضه کاملا بر عکس مورد پیشین بوده و فرم صورت حالت محدب پیدا می کند . در این موارد با عمل جراحی و جلو کشیدن فک پایین می توان رابطه صحیح بین فکین بالا و پایین برقرار کرد وزیبایی را به چهره فرد بازگرداند .

( Chin Deformities ) ناهنجاری های چانه
چانه نیز همانند پیشانی و بینی قسمت مهمی از نیمرخ و فرم خارجی چهره را تشکیل می دهد . عقب رفتگی و کوچک بودن چانه ، شایع ترین از بیرون زدگی آن می باشد . چنان چه این ضایعات به علت عقب یا جلو بودن فک نباشد و اندازه و فرم استخوان چانه مشکل داشته باشد ، می توان فقط خود چانه را جراحی و فرم آن را تصحیح کرد . در مواردی که چانه بزرگ و بیرون زده باشد ، قسمتی از استخوان آن را بر می دارند و در نتیجه آن را کوچک می کنند ولی در مواردی که چانه کوچک و عقب باشد ، می توان از پیوند استخوان طبیعی یا مصنوعی ، برای بزرگ جلوه دادن آن بهره جست .

(Cheek Augmentation ) تصحیح ناهنجاری های گونه
گونه های زیبا جلوه چشم ها ، بینی و لب ها را بیشتر کرده و حالتی اسرار آمیز به چهره فرد می بخشد . کوچکی گونه ها را می توان توسط جراحی فک و صورت تصحیح کرد و حالتی برجسته و چشمگیر و همخوان به صورت بیمار بخشید .

عوارض احتمالی جراحی فک و صورت

هر عمل جراحی ممکن است عوارضی را در بر داشته باشد. عمل جراحی فک و صورت نیز همانطور که دارای مزایا می باشد ممکن است عوارضی را نیز در برداشته باشد. این نکته را دقت فرمایید که حتما جهت جراحی فک و صورت به پزشک متخصص جراحی فک مراجعه نمایید تا با آناتومی فک آشنا باشد، و بهترین روش درمان را با رعایت اصول و استاندارهایی، جهت ناهنجاری های فک بیمار انجام دهد تا احتمال عوارض احتمالی در بیمار کاهش یابد.

بیمار باید حتما قبل از انجام جراحی از تمامی عوارض های احتمالی ناشی از جراحی فک باخبر باشد و آگاهانه اقدام به جراحی نماید. اگر فردی از عوارض های احتمالی هراس و ترس داشته باشد به هیچ وجه نباید جراحی فک را انجام دهد. عوارض جراحی فک و صورت شامل موارد زیر می باشد

• ایجاد تورم و کبودی در اطراف ناحیه جراحی شده
• ایجاد درد و ناراحتی بعد از جراحی
• ایجاد خون ریزی، به دلیل برشی که در داخل دهان ایجاد می شود . در این حالت امکان پانسمان وجود ندارد و ایجاد خونریزی به مقدار کم، کاملا طبیعی می باشد
• ممکن است به لثه ها آسیبی وارد شود که این مورد بسیار نادر می باشد
• احتمال دارد فرد تا مدتی به علت دستکاری اعصاب ناحیه فک، حس صورتش کاهش یابد. این بی حسی به کاهش درد بیمار نیز کمک بسیار زیادی را می کند. اگر جراحی فک بالا انجام شود، بی حسی در اطراف لب بالا و بینی صورت می گیرد و اگر جراحی فک پایین انجام شود، بی حسی در ناحیه لب پایین و چانه ایجاد می گردد. معمولا بعد از چند هفته این بی حسی ها بر طرف می شوند. اما در موارد بسیار نادری ممکن است این بی حسی ها به صورت دائمی باشند
• ایجاد عفونت که احتمال آن بسیار کم می باشد و در صورتی که در فرد ایجاد شود به راحتی قابل درمان می باشد
• ممکن است فرد به داروی بی هوشی حساسیت داشته باشد که با بررسی برخی آزمایشات قبل از جراحی می توان از این امر پیشگیری نمود.

مراقبت های قبل از جراحی فک

۱- اقدامات لازم قبل از عمل

• ابتدا ارتودنتیست، ابزار مخصوصی را بر روی دندان ها قرار می دهد.
• اگر احتیاج باشد که دندانی برداشته شود (مخصوصا دندان عقل) این کار انجام می گیرد
• توسط ارتودنسی ارتباط بین دندان های بالا با فک بالا و دندان های پایین با فک پایین اصلاح می شوند. در برخی مواقع ممکن است درمان تا قبل از جراحی کامل نشود و نیاز باشد که بعد از جراحی نیز دندان های فرد ارتودنسی شوند

۲- اقدامات لازم در چند هفته قبل از جراحی

• جهت کمک کردن به نگهداری فک در موقعیت جدید و مناسب بعد از جراحی فک و صورت،  ارتودنتیست سیم های فلری مخصوصی را بر روی دندان های بیمار می چسباند
• حتما باید ار بیمار عکس های فتوگرافی جدید و عکس رادیولوژی و فیلم برداری قبل از عمل انجام گیرد
• چند روز قبل از جراحی آخرین معاینات نیز انجام می گیرد و صحبت ها و مشاوره های پایینی انجام می شود. و بیمار هر سوالی که دارد می تواند از پزشک بپرسد.

۳- اقدامات لازم در بیمارستان قبل از جراحی

• بیمار باید صبح زود بیدار شود و حاضر باشد و بهتر است که همراه داشته باشد که کارهای پذیرش وی را انجام دهد.
• در زمان معین شده بیمار به اتاق عمل می رود
• بیمار بعد از عمل جراحی فک و صورت در اتاق ریکاوری به مدت ۱ تا ۲ ساعت نگهداری می شود تا تحت بررسی و نظارت قرار گیرد
• بعد از اینکه بیمار حالت عمومی اش خوب بود . وی را به بخش دیگری منتقل می نمایند
• معمولا بیمار بعد از۲ الی ۳ روز بعد از جراحی، از بیمارستان ترخیص می شود
• زمان ترخیص بستگی به حال عمومی بیمار دارد.
• داروهایی که فرد لازم است آن ها را مصرف نماید و توصیه های لازم به بیمار در هنگام ترخیص داده می شود

علت افتادگی پلک چشم به دلایل مختلف ازجمله شل شدن عضلات اطراف چشم و پلک، افزایش سن و یا به‌صورت مادرزادی رخ می‌دهد. بسیاری از افراد برای رفع افتادگی پلک، جراحی زیبایی پلک(فوقانی و تحتانی) انجام می‌دهند. عمل افتادگی پلک باعث کشیده شدن پوست و عضلات پلک و پشت چشم می‌شود . بعدازاین عمل نیز جهت تنظیم کردن ابرو با پلک از لیزر استفاده کرده و لیفتینگ ابرو انجام می‌شود.

در این مقاله شما  با جراحی زیبایی افتادگی پلک (بلفاروپلاستی) و انواع آن و همچنین مراقبت‌های بعد از عمل و هزینه جراحی زیبایی پلک آشنا می‌شوید.

دلایل انجام جراحی افتادگی پلک

---

عمل جراحی پلک با دلایل مختلف انجام می‌شود و متخصصان با تجربه می‌توانند تأثیرات شگرفی در بهبود ظاهر فرد جهت شاداب و جوان نشان دادن چشمان بیمار داشته باشند. دلایل اصلی استفاده از عمل جراحی زیبایی پلک (بلفاروپلاستی) به شرح زیر هستند:

• افتادگی پلک: داشتن پوست اضافی بر روی پلک بالا می‌تواند باعث ایجاد پف بالای چشم شود، این مسئله می‌تواند ظاهر خسته و ناراحت برای فرد ایجاد کند. در حالت‌های شدید، پف بالای چشم می‌تواند حتی دید فرد را نیز دچار مشکل نماید.
• پف زیر چشم: علل مختلفی میتوانند باعث پف چشم شوند. یک علت پف زیر چشم کمبود خواب است اما با افزایش سن نیز، اغلب پف زیر چشم ایجاد می‌شود. این مشکل معمولاً به خاطر کشیدگی بیش‌ازحد لایه‌های پلک پایین ایجاد می‌شود و مشکلی است که امکان درمان آن به‌سادگی با استفاده از عمل زیبایی پلک وجود دارد.
• افتادگی پوست و چین‌وچروک زیر چشم: سست شدن پوست و بافت زیر چشم‌ها می‌تواند باعث ایجاد یک ظاهر مسن برای فرد شود و عمل جراحی افتادگی پلک می‌تواند برای هموار کردن این چین و چروک دور چشم و افتادگی ایجادشده مفید باشد.
• چشم‌های سنگین و پژمرده: پلک‌ها ممکن است حجم زیادی از چربی را به خود جذب کنند و به‌این‌ترتیب همیشه ظاهر خسته‌ای داشته باشند. به‌هرحال امکان خارج کردن این چربی با استفاده از عمل جراحی پلک بالا و پایین وجود دارد و به‌این‌ترتیب فرد ظاهر بهتر و شاداب‌تری پیدا می‌کند و باعث درشت شدن چشم ها می گردد.
•  بلفاروپلاستی  واقعاً می‌تواند ظاهر چشم‌ها را بهبود بخشد و چین‌خوردگی‌های مغولی (چینی که گوشه‌ی داخلی چشم را می‌پوشاند) را اصلاح کند و در نتیجه منجر به واضح‌تر شدن پلک‌های پایینی ، درشت کردن چشم و جذاب‌تر شدن ظاهر کلی چشم‌ها شود.

شکل و اندازه اسکلت و بافت نرم صورت از عوامل اساسی پروفیل صورت به شمار می‌روند. بینی، گونه‌ها و چانه یک مثلث طلایی را در وسط صورت تشکیل می‌دهند. متعادل و متقارن بودن پیشانی، بینی، گونه‌ها و چانه یک چهره زیبا را خلق می‌کند. یکی از راه‌های داشتن یک صورت متقارن، عمل زاویه دار کردن فک و صورت است. هدف اصلی عمل جراحی زاویه دار کردن صورت ، ایجاد یک تقارن خوب بین اجزای صورت است. بسته به نیازهای فرد، زاویه دار کردن صورت می‌تواند هم به عنوان یک روش تکی و هم در ترکیب با چند عمل جراحی دیگر انجام شود.

برای زاویه سازی چانه و فک و صورت از چه روشی استفاده می‌شود؟

از طریق عمل جراحی زاویه دار کردن چانه ، می‌توان ویژگی‌های صورت را به طور چشمگیری بهبود داد؛ این کار یا از طریق افزایش حجم مناطق دارای کمبود حجم و یا از طریق کاهش حجم مناطق بسیار برجسته انجام می‌شود. معمولاً کاهش حجم با کاهش مناطق استخوانی یا بافتی برجسته انجام می‌شود؛ در حالی که برای تقویت حجم از روش پُر کردن با بافت بدن خود فرد (پیوند استخوان، غضروف و چربی) و یا پروتزهای مصنوعی سازگار با بدن استفاده می‌شود. در اینجا لیستی از روش‌های جراحی زیبایی فک که اغلب مورد استفاده قرار می‌گیرند، آورده شده است:

عریض و مرتفع بودن استخوان فک

کوچک کردن استخوان فک و زاویه دار کردن فک و صورت ، هدفی استاندارد برای رفع عریض و مرتفع بودن آن است. برای کوچک کردن این قسمت از صورت چندین روش مختلف وجود دارد که می‌تواند جزئی یا تهاجمی باشد. برای این منظور استئوتومی یا برش استخوان لازم است اما به احتمال زیاد باعث ایجاد خطراتی ازجمله عدم تقارن و برگشت دوباره به شکل قبلی می‌شود.

هیپرتروفی عضله فک (بزرگ بودن فک بیش از حد لزوم)

دلیل بسیار شایع مربعی شکل بودن صورت آسیایی‌ها، هیپرتروفی عضله فک است. کاهش اندازه عضلات با استفاده از بوتاکس روشی بسیار ساده و مؤثر است که برای دست یافتن به یک صورت لاغر مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج این روش ۶ تا ۸ ماه دوام می‌آورد و می‌تواند بدون هیچ‌گونه عوارض جدی تکرار شود. به منظور جلوگیری از فروافتادن گونه‌ها یا برجسته شدن زاویه فک، حتماً باید قبل از درمان، تحت معاینه قرار گیرید.

مربعی شکل بودن استخوان فک

پهن و برجسته بودن استخوان فک نیز یکی از ویژگی‌های مشترک آسیایی‌ها است. مربعی بودن استخوان فک ظاهری مردانه به زنان می‌دهد، ازاین‌رو اکثر زنان آسیایی می‌خواهند از شر آن خلاص شوند. برای کاهش زاویه فک دو روش وجود دارد: استئوتومی از طریق داخل دهان و دیگری از طریق خارج آن. تورم شدید، آسیب‌های عصبی و عدم تقارن ازجمله عوارض جانبی این روش هستند.

وجود چربی دهانی (چربی بوکال)

وجود چربی دهانی دلیل شایع چاق بودن صورت است. حذف چربی دهانی می‌تواند میزان چاقی صورت را کاهش دهد و یک خط V شکل برای صورت ایجاد کند. با ایجاد یک برش کوچک در ناحیه دارای چربی، لایه‌های چربی به آسانی بیرون می‌آیند و زخم آن نیز به سرعت بهبود می‌یابد.

تزریق چربی

چربی به عنوان پُرکننده‌ای ایمن شناخته شده است که خود به خود تولید می‌شود و می‌تواند هر قسمتی از بدن را پُر کند. تزریق چربی به ناحیه چانه و پروتز چانه
با استفاده از تکنیک‌های خاص در برداشت و پردازش آن، می‌تواند یک چهره طبیعی‌تر و نتایج با دوامی به فرد بدهد. گاهی اوقات لازم است برای حفظ شکل ایجاد شده، ناحیه درمان شده دست‌کاری شود.

چربی زیر فک

گاهی اوقات چربی زیر فک با چربی دهانی (بوکال) که در بالا واقع شده است، اشتباه گرفته می‌شود. چربی زیر فک، گونه‌ها را دچار افتادگی می‌کند و آنها را تا قسمت پایین صورت و نزدیک زاویه دهان می‌آورد. این همان پدیده پیری است. برخی افراد خیلی زودتر از اینکه پیر شوند، دچار این پدیده می‌شوند. افتادگی چربی زیر فک یکی از عواملی است که زاویه صورت را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر چربی زیر فک کوچک باشد، می‌توان آن را با روش تجزیه، تخلیه کرد. اگر چربی زیر فک بزرگ باشد، باید لیپوساکشن را همراه با لیفتینگ صورت انجام داد.

معاینات قبل از عمل جراحی زاویه‌دار کردن فک و صورت

مزیت برجسته کردن: با باریک و برجسته کردن نوک فک، شکل کلی صورت شما فوق‌العاده بهتر به نظر می‌آید.
رفع عدم تقارن دو طرف صورت: اگر از نامتقارن بودن دو طرف صورت خود نگران هستید، می‌توانید عمل جراحی فک انجام دهید و از نتایج آن لذت ببرید.
کوچک کردن فک بزرگ: اگر استخوان فک شما پهن است، به طور قطع یک فک بزرگ و مربعی شکل دارید.
موثر برای اصلاح فک مربعی شکل