پروتز لب ، مزایا و معایب

پروتز لب ، مزایا و معایب

جراحی پروتز لب چیست؟

لب متحرک ترین و شکل پذیرترین ساختمان صورت است و از نظر زیبایی مهمترین جزء ثلث تحتانی صورت به حساب می آید. بر اساس روایات، تلاش برای زیباتر کردن لب زمانی از آغاز شد که کلوپاترا لبهای خود را با رنگ قرمز آرایش می نمود. اخیرا، در راستای حجم دادن به لبها کار گذاشتن پروتزها از طریق جراحی و همچنین تزریق مواد پُرکننده (ژل، چربی و غیره) رواج یافته است.
امروزه تکنیکهای جراحی متعددی جهت زیبایی لب وجود دارد که جراح پلاستیک صورت بسته به فرم و شکل لب شما تکنیک مناسب برای شما را انتخاب می نماید. لازم به ذکر است که هرچند پروتز لب شایعترین جراحی زیبایی لب به شمار می آید، ولی محدوده جراحی های زیبایی لب به پروتز محدود نمی شود. برخی بیماران به جای حجم دادن به لب نیاز به کاهش اندازه لبها دارند. برخی برای دستیابی به شکل ایده آل لب نیازمند جراحی بالا کشیدن (لیفت) لب بالا هستند. برخی دیگر از افتادگی گوشه های لب خود (معمولا در اثر افزایش سن) اظهار نارضایتی میکنند. طبیعتا در چنین مواردی نوع عمل جراحی متفاوت است.

مزایای جراحی برجسته سازی لب ها:

مزایایی که تزریق ژل با بزرگ ترکردن لب ها برای بیمار دارد شامل بهبود چهره بیمار و بالا رفتن اعتماد به نفس میباشد. تزریق ژل برای حجیم کردن لب و تزریق چربی و پروتز لب می تواند هنگام بدشکلی لب ها با افزایش سن و نامتعادل بودن لب و باریک بودن آن بایک مراجعه به مطب پزشک انجام شود ولب های بیمار بزرگتر و حجیم تر از قبل شود.
داشتن لب های برجسته به طور غیرارادی می تواند نشانه های جوانی باشد. زمانیکه سن خانمها افزایش میابد استروژن پوست آنها کاهش میابد لب های آنها حجم خود را از دست میدهد و نازکتر ازقبل میشود استفاده از رژلب و برق لب میتواند لب ها را حجیم ترنشان دهد اما به طور موقت میباشد .اما خانم ها با استفاده از تزریق ژل در لب می توانند لبهای خود را حجیم تر کنند و به دوران جوانی خود بازگردند به صورتیکه هرگز مانند قبل نمی باشند.
از سال 2000 بسیاری از مواد و تکنیک ها پیشرفته ترشده اند و انجام این روش ها بیشتر مورد رضایت بیماران میباشد و نتیجه بخش تر از قبل میباشد.میزان تزریقاتی که جراح برای بیمار انجام میدهد استفاده از سوزنی میباشد که به اندازه ضخامت موی انسان میباشد ودرحدود 30تا 31 اندازه آن است ودر لب بیمار تزریق میشود.اگرچه موادبی حسی دراکثرمواقع برای بیماران تزریق میشود. تزریق به منظور بزرگ کردن لب و گونه دوام و ماندگاری همیشگی را ندارد برای این منظور می توان از پروتز لب و گونه استقاده کرد.

عوارض اعمال جراحی برجسته سازی لب ها چیست؟

مطالعات متعددی نشان داده اند که برجسته سازی لب ها با چربی به صورت پیوند چربی یکی از بهترین روش های تقریبا دایمی و مناسب است اما باید از برجسته کردن بیشتر از حد با این روش پرهیز کرد، چرا که نتایج ظاهری بسیار ناخوشایندی را ایجاد می کند. از عوارض تزریق چربی می توان به ایجاد برجستگی های دانه دانه و نیز فرورفتگی ها اشاره کرد. عوارض مهم که گاه ممکن است روی دهند شامل قرمزی، تورم، خارش در محل تزریق و یا خون ریزی، حرکت پروتزها یا خارج شدن پروتزها از قسمتی از لب است.
البته در اکثر موارد تورم و کبودی ها ظرف چند روز تا یک هفته بهبود می یابند. بعضی از بیماران به مصرف بی حس کننده های موضعی نظیر لیدوکایین حساسیت دارند. در موارد بروز حساسیت آلرژیک به قسمت های حساسیتی کلاژن، از تزریق کلاژن باید پرهیز کرد. البته احتمال بروز عوارض ناخواسته دیگری نیز وجود دارد که شامل ایجاد زخم، بروز اختلالات انعقادی خون، عفونت و ایجاد بافت اسکار در لب ها است.
در بیمارانی که دیابت، لوپوس یا بیماری های بافت هم بند دارند یا در بیمارانی که فشارخون شدید و غیر کنترل شده یا عفونت های راجعه تبخال یا تبخال فعال دارند، برجسته سازی لب ها انجام نمی شود. همین طور در افراد سیگاری به دلیل آنکه روند ترمیم زخم کندتری دارند، انتظار بروز عوارض بیشتر است.

مراقبت های بعد از جراحی گوش

مراقبت های بعد از جراحی گوش

مراقبت های بعد از جراحی زیبایی گوش

در جراحی زیبایی گوش نیز مانند بسیاری از عمل های جراحی دیگر مانند جراحی بینی ، برای رسیدن به نتیجه مطلوب از جراحی ، مراقبت های بعد از جراحی زیبایی گوش درست به اندازه خود عمل دارای اهمیت می باشد. عمل جراحی زیبایی گوش یک عمل سرپایی است که بعد از انجام آن بیمار مرخص می شود و درد جزئی ایجاد شده بعد از جراحی توسط مسکن های معمولی قابل کنترل می باشد. معمولا بعد از عمل جراحی تا 55 روز پانسمان روی گوش باقی مانده و بعد از گذشت این مدت برداشته می شود.

پانسمان جراحی زیبایی گوش

پانسمان جراحی گوش به این صورت است که یک گاز استریل نرم در محل زخم گذاشته شده و دور سر را باند پیچی می نمایند. که بعد از برداشتن آن به بیمار توصیه می شود که یک تا چند هفته در محل زخم از باند کشی استفاده نماید (مخصوصا هنگام خواب) . یک هفته بعد از انجام عمل زیبایی گوش ، بیمار می تواند به زندگی روزمره خود بازگردد.

بعد از عمل زیبایی گوش ، خون مردگی و التهاب ناشی از جراحی در مدت کوتاهی از بین می رود که معمولا توصیه می شود برای جلوگیری از ایجاد فشار در گوش ها بیمار تا دو هفته به پشت بخوابد. شست و شوی منظم محل زخم و مصرف آنتی بوتیک های تجویزی پزشک از ضروری ترین موارد بعد از جراحی می باشد.

استفاده از هدبند بعد از جراحی زیبایی گوش

بعد از جراحی به طور شبانه روزی ، بیمار از هدبند استفاده نموده و در طول روز تنها می تواند 2 تا 3 ساعت هدبند خود را بردارد ولی از هفته دوم به بعد بیمار می تواند شب ها هدبند بزند و دیگر الزامی برای استفاده از آن در تمام طول روز نمی باشد.

باید ها و نباید های بعد از جراحی گوش

1ـ بعد از جراحی ، بیمار باید تا 3 هفته از انجام ورزش های آیروبیک و هرگونه ورزش سنگین دیگری که باعث افزایش فشار خون می شود ، خودداری نماید.

2ـ تازمانی که روی گوش پانسمان می شود ، پانسمان باید خشک و تمیز باشد و نباید در این مدت دوش گرفت. بعد از برداشتن پانسمان ، بیمار می تواند دوش بگیرد.

3ـ برای مشخص شدن نتیجه عمل جراحی به 1 سال زمان لازم است ولی 90% نتیجه جراحی بعد از 3 ماه  مشخص می شود.

مراحل قرار دادن ایمپلنت

مراحل قرار دادن ایمپلنت

ایمپلنت دندان فلزی است که دارای یک پیچ داخلی است و دندانپزشک به کمک دندان مصنوعی را در جای خود نگه میدارد. ایمپلنت معمولا از فلز تیتانیوم ساخته میشود. اگر شما بعد از ایمپلنت خود از ان به خوبی نگهداری کنید و بهداشت دهان خود را به خوبی رعایت کنید میتوانید برای بقیه عمر خود از آن استفاده کنید و در طرح لبخند شما بسیار نقش دارد.

مراحل قرار دادن ایمپلنت :

در اولین مرحله پایه ایمپلنت که فیکسچر گفته می شود در داخل استخوان فک قرار داده می شود بر حسب عرض استخوان و ارتفاع ناحیه جراح پایه مناسب را انتخاب می کند . ترمیم یا به اصطلاح پیوند سه ماه زمان می برد . بعد از سه ماه و اظمینان از جوش خوردن استخوان روی پایه باز شده و دو هفته بعد قالبگری می شود بعد از قالبگیری معمولا بین 7 تا 10 روز کاری پروتز اماده شده و روی پایه قرار می گیرد.

جراحی یک مرحله‌ای

در این روش نیازی به پوشاندن روی ایمپلنت با لثه نیست و ایمپلنتی یک تکه‌ای با حلقه فلزی پیرامونی به گونه‌ای طراحی می‌شود که هنگام التیام یافتن استخوان از لثه بیرون بزند. میله پس از سپری شدن زمان التیام به ایمپلنت به گونه‌ای متصل می‌شود که امکان ساخت تاج جایگزین دندان از دست رفته فراهم گردد. تکنیک یک مرحله‌ای در روشی دیگر با اتصال سریع میله موقت التیام دهنده به ایمپلنتی دو تکه‌ای انجام می‌شود که تقریباً به روشی مشابه با ایمپلنت یک تکه‌ای از لثه بیرون می‌زند. با توجه به این که میزان موفقیت هر دو ایمپلنت یک و دو مرحله‌ای مشابه است، باید در مورد بهترین روش با دندانپزشک مشورت نمود و شیوه انجام عمل‌های یک یا دو مرحله‌ای را به تفصیل بررسی کرد.

جراحی دو مرحله ای

از مزایای این درمان غیر قابل دسترس بودن ایمپلنت دندانی در فضای داخل دهانی که ممکن است در مبادرت با آلودگی های محیطی قرار بگیرند است بدین گونه که ایمپلنت دندانی در استخوان فک قرار میگیرد و لثه روی آن بخیه زده می شود. لذا بعد از جراحی، ایمپلنت دندانی داخل دهان مشاهده نمی گردد. در این حالت ایمپلنت ها زیر لثه قرار دارند تا تحت هیچ نوع فشاری قرار نگیرند. پس از حدود 2 ماه جهت ایمپلنت های دندانی فک پایین و 3 ماه جهت ایمپلنت های دندانی كاشته شده در فک بالا، لثه بطور محدود دوباره از محل ایمپلنت دندانی کنار زده می شود. با قرار دادن قطعه موقتی ایمپلنت دندانی که شبیه یک پیچ می باشد سر ایمپلنت دندانی از لثه خارج می شود و قابل رویت است. یک الی دو هفته جهت ترمیم دوباره لثه بدور قطعه ایمپلنتی كه از لثه خارج شده است نیاز است. درمرحله بعدی قالبگیری جهت ساخت روكش متصل به ایمپلنت دندانی انجام می پذیرد. برای حفظ ظاهر بیمار معمولا در صورت نیاز یک پروتز موقت دندان متحرک كه شبها باید از دهان خارج شود به بیمار تحویل داده می شود. در این روش زیبایی بیشتر تامین شده و پروتز ساخته شده نهایی در زیر لثه قرار می گیرد.

جراحی سه مرحله‌ای

پرکاربردترین روش قرار دادن ایمپلنت دندان “راهبرد مرحله‌ای” است. ایمپلنت در مرحله نخست طی عمل جراحی جایگذاری ریشه دندان داخل استخوان و زیر لثه قرار داده می‌شود. پوشانده شدن ایمپلنت با لثه در زمان التیام یافتن و جوش خوردن با استخوان از آن در برابر نیروهای خارجی محافظت می‌کند. روی ایمپلنت پس از التیام یافتن و جوش خوردن کامل با برداشتن مقداری از لثه پوشاننده ایمپلنت باز می‌شود.
جراح در مرحله‌ی دوم، جوش خوردن و یکپارچه شدن ایمپلنت با استخوان را بررسی می‌کند و در صورت موفقیت‌آمیز بودن فرایند نوعی میله، به نام اباتمنت، را به ایمپلنت متصل می‌کند که از درون لثه خارج می‌شود. اباتمنت‌ها در انواع گوناگون و به صورت پیش ساخته در کارخانه یا سفارشی در لابراتوار دندانپزشک تهیه می‌شوند. سپس زمان کافی برای التیام یافتن لثه اطراف میله و شکلگیری حلقه‌ای در اطراف آن در نظر گرفته می‌شود. پس از آن دندانپزشک شرایط را بررسی و آماده بودن برای مرحله نهایی یعنی قرار دادن دندان یا دندان‌های مصنوعی را اعلام می‌کند.
بر اساس پژوهش‌های انجام شده غالباً می‌توان میله و ایمپلنت را همزمان در دهان قرار داد. البته این همزمانی محدودیت‌های دارد، اما دیگر نیازی به انجام جراحی دوم و باز کردن روی ایمپلنت نخواهد بود. در هر حال همچنان باید اجازه داد تا فرایند التیام به خوبی انجام شود و ایمپلنت و استخوان به یکدیگر جوش بخورند.
در این بین باید از میله‌ها در برابر نیروهای ناشی از جویدن محافظت کرد تا عمل جوش خوردن و التیام یافتن به خوبی انجام شود. پس از آن که زمان کافی سپری شد و دندانپزشک یکپارچه شدن ایمپلنت و استخوان را تایید کرد، مرحله پایانی ترمیم انجام می‌شود. دندان مصنوعی در این مرحله ساخته می‌شود و به ایمپلنت متصل می‌گردد.

جراحی فک و صورت(مراقبت های قبل از عمل)

جراحی فک و صورت(مراقبت های قبل از عمل)

مراقبت های قبل از جراحی فک

۱- اقدامات لازم قبل از عمل
  • ابتدا ارتودنتیست، ابزار مخصوصی را بر روی دندان ها قرار می دهد.
  • اگر احتیاج باشد که دندانی برداشته شود (مخصوصا دندان عقل) این کار انجام می گیرد
  • توسط ارتودنسی ارتباط بین دندان های بالا با فک بالا و دندان های پایین با فک پایین اصلاح می شوند. در برخی مواقع ممکن است درمان تا قبل از جراحی کامل نشود و نیاز باشد که بعد از جراحی نیز دندان های فرد ارتودنسی شوند
۲- اقدامات لازم در چند هفته قبل از جراحی
  • جهت کمک کردن به نگهداری فک در موقعیت جدید و مناسب بعد از جراحی فک و صورت،  ارتودنتیست سیم های فلری مخصوصی را بر روی دندان های بیمار می چسباند
  • حتما باید ار بیمار عکس های فتوگرافی جدید و عکس رادیولوژی و فیلم برداری قبل از عمل انجام گیرد
  • چند روز قبل از جراحی آخرین معاینات نیز انجام می گیرد و صحبت ها و مشاوره های پایینی انجام می شود. و بیمار هر سوالی که دارد می تواند از پزشک بپرسد.
۳- اقدامات لازم در بیمارستان قبل از جراحی
  • بیمار باید صبح زود بیدار شود و حاضر باشد و بهتر است که همراه داشته باشد که کارهای پذیرش وی را انجام دهد.
  • در زمان معین شده بیمار به اتاق عمل می رود
  • بیمار بعد از عمل جراحی فک و صورت در اتاق ریکاوری به مدت ۱ تا ۲ ساعت نگهداری می شود تا تحت بررسی و نظارت قرار گیرد
  • بعد از اینکه بیمار حالت عمومی اش خوب بود . وی را به بخش دیگری منتقل می نمایند
  • معمولا بیمار بعد از۲ الی ۳ روز بعد از جراحی، از بیمارستان ترخیص می شود
  • زمان ترخیص بستگی به حال عمومی بیمار دارد.
  • داروهایی که فرد لازم است آن ها را مصرف نماید و توصیه های لازم به بیمار در هنگام ترخیص داده می شود

دوستان و همراهان عزیز میتوانند سوالات خود را از طریق راه های ارتباطی زیر مطرح کنند

dr_khorami: از طریق اینستاگرام

@clinic_drkhorami: از طریق آی دی تلگرام

و یا شماره تماس :09140303013

 

Continue reading