انواع مختلف نقایص مادرزادی لاله گوش که میتوان از طریق عمل جراحی زیبایی، آن را اصلاح نمود عبارتند از:
گوش بزرگ و برجسته (گوش بیرون زده) نوعی ناهنجاری غیر معمول گوش است که در آن لاله گوش جدای از بزرگ بودن، بیش از 2 سانتی متر از سر فاصله داشته باشد.

گوش اشتال (Stahl`s) به حالتی گفته میشود که در یک سوم بالایی لاله گوش یک برآمدگی تیز یا برجسته وجود داشته باشد.

گوش سرپوشی (Lidding) که در آن، مارپیچ حاشیه بالایی لاله گوش به طرف پایین تا می خورد.

گوش آویخته (Lop) به حالتی گفته میشود که یک سوم یا نیمه بالایی لاله گوش به طرف پایین تا می خورد.

گوش برجسته به حالتی گفته می شود که قسمت میانی لاله گوش در نوزاد تازه متولد شده به میزان بیشتر از 7 میلیمتر از سطح سر او فاصله داشته باشد.

گوش فنجانی حالتی است که مارپیچ پایینی و نرمه گوش به طرف بالا فشرده شده و بر روی هم یا به طرف سر خم شده باشند. در این حالت، قسمت میانی لاله گوش شکل طبیعی دارد و در جای خود مانده است.

گوش تنگ یا جمع شده به حالتی گفته می شود که چند نقص به طور همزمان در لاله گوش وجود دارد و مارپیچ لبه گوش خم شده و چروک میخورد یا شیار آن خیلی تنگ می شود.

بدشکلی پایک حلزونی به حالتی گفته می شود که پایک حلزونی گوش به شکل غیرطبیعی به طرف بیرون برجسته شده و لاله گوش را از وسط به دو قسمت کرده باشد.

وارونگی کاسه حلزونی: در این حالت، پایک حلزونی به طرف بیرون برجستگی پیدا کرده و باعث تنگ شدن کانال گوش خارجی میشود و ممکن است زبانه گوش (غضروف کوچک جلوی گوش) را نیز درگیر نماید.

گوش مخفی (Cryptotia) يک نقص ظاهري در لاله گوش است که در اثر آن قست بالاي گوش تا حدي در زير پوست کنار سر مخفي شده است.

نقص در مارپيچ حاشيه گوش هنگامي اتفاق ميافتد که بخشي از پوست يا غضروف لاله گوش در فاصله بين پايک حلزوني و شيار لبه آن، وجود نداشته يا دچار نقص باشد و باعث ميشود لبه خارجي بالاي گوش به حالت جمعشده، فشرده يا دندانه دندانه دربيايد.