کاشت ایمپلنتهای دندانی در اکثر بزرگسالانی که از سلامت متوسطی برخوردارند قابل انجام است. معمولاً برای نوجوانان استفاده نمی شود تا زمانیکه به رشد کامل برسند. توجه داشته باشید که برخی مشکلات پزشکی کنترل نشده ممکن است شانس درمانی ایمپلنتهای دندانی را کاهش دهند. بنابراین قبل از شروع درمان باید تاریخچه پزشکی خود را با جراح خود بطور کامل در میان بگذارید.

نتیجه درمان، رابطه مستقیم با وضعیت فیزیکی هر متقاضی دارد و ممکن است نتیجه متفاوتی برای دو شخص متقاضی داشته باشد. تنها دندانپزشک متخصص می تواند بهترین برنامه درمانی را به شما پیشنهاد دهد. لطفاً از دندانپزشک خود بخواهید که مزایا و اثرات برنامه پیشنهادی را بطور کامل برایتان توضیح دهد تا بتوانید تصمیم بگیرید که ایمپلنت، درمانی راه حل مناسبی برای جایگزینی دندان از دست رفته شما است یا خیر.

تاریخچه ای کوتاه در مورد ایمپلنتهای دندانی
با کشف جمجمه هایی توسط باستان شناسان تاریخچه روشنی از ایمپلنت در جایگزینی دندان هایی از دست رفته بدست آمده است. در استخوان فک جمجه هایی فوق، در محل دندان های از دست رفته، موادی مثل فلزهای ریختگی (به منظور پایه) و پوسته صدف (به منظور محافظ) بکار رفته است.

ایمپلنتهای دندانی امروزی که از جنس فلز تیتانیوم می باشند، از دهه 70 میلادی بطور گسترده مورد استفاده قرار گرفته اند. مزایای تیتانیوم آن است که وزنش بسیار سبک است و پس از جاگذاری در استخوان بخوبی با آن پیوند برقرار می کند و به اصطلاح عام بدن آن را پس نمی زند. این فلز پر مصرف ترین فلز در ارتوپدی است و از آن در مفاصل مصنوعی استفاده بسیار می شود.

اکثر ایمپلنت های دندانی پیچهای از جنس تیتانیوم هستند که تقریباً بدون درد داخل استخوان فک کار گذاشته می شوند و در حقیقت پایه قسمت تاج دندان می باشند. بعد از جایگذاری ایمپلنت و کارگذاری روکش بسختی می توان آن را از دندان طبیعی تشخیص داد.